ز بهر تن شاه غمخواره‌ایم

نه از کوشش و جنگ بیچاره‌ایم

تو دانی که ما سخت بیچاره‌ایم

نه بر جای خواری و پیغاره‌ایم

که ما بیگناهیم و بیچاره‌ایم

همیشه به رنج ستمکاره‌ایم

ز دوران مگر مانده بیچاره ایم

گرفتار این زال پتیاره ایم

تو دانی که ما سخت بیچاره ایم

همه بر تن خود ستمکاره ایم

ببخشای بر ما که بیچاره ایم

گرفتار در چنگ پتیاره ایم

ایها العشاق آتش گشته چون استاره‌ایم

لاجرم رقصان همه شب گرد آن مه پاره‌ایم

تا بود خورشید حاضر هست استاره ستیر

بی‌رخ خورشید ما می دانک ما آواره‌ایم

الصلا ای عاشقان‌هان الصلا این کاریان

[...]

ما قحطیان تشنه و بسیارخواره‌ایم

بیچاره نیستیم که درمان و چاره‌ایم

در بزم چون عقار و گه رزم ذوالفقار

در شکر همچو چشمه و در صبر خاره‌ایم

ما پادشاه رشوت باره نبوده‌ایم

[...]

تو دانی که مسکین و بیچاره‌ایم

فرو مانده نفس اماره‌ایم

غم کار ما خور که غمخواره‌ایم

بکن چار? ما که بیچاره‌ایم

تا واله نظاره آن ماهپاره ایم

از خود پیاده ایم و به گردون سواره ایم

سیر وجود ما نتوان کرد سالها

هر چند قطره ایم ولی بیکناره ایم

هستی ما و نیستی ما برابرست

[...]

بگفتند ازکشور آواره ایم

پدر کشته و ندر پی چاره ایم

اگر دستگیریم و آواره ایم

نه چندان زبونیم و بیچاره ایم

ما زیاده غمگسار آواره ایم

در غریبی بی کس و بی چاره ایم

خاکیم و تند سیر مثال ستاره‌ایم

در نیلگون یمی به تلاش کناره‌ایم

بود و نبود ماست ز یک شعلهٔ حیات

از لذت خودی چو شرر پاره‌پاره‌ایم

با نوریان بگو که ز عقل بلند دست

[...]