نسوزد دلت بر چنین کارها

بدین درد و تیمار و آزارها

بپرسید کز برتری کارها

ز گفتارها هم ز کردارها

تو بشناس کین زشت کردارها

به دل پر ز هر گونه آزارها

ز زرینه آلت به خروارها

ز فرش و طوایف دگر بارها

ز زرینه آلت به خروارها

ز سیمینه چندانکه انبارها

بیاراسته کوی و بازارها

برآورده از سنگ دیوارها

ز دیبای چین بود دیوارها

پر از رامش و رود بازارها

ای ز عشقت روح را آزارها

بر در تو عشق را بازارها

ای ز شکر منت دیدار تو

دیده را بر گردن دل بارها

فتنه را در عالم آشوب و شور

[...]

نثره برد ز نثر بدیعت نثارها

شعری کند ز شعر لطیفت شعارها

گشته خجل زرای تو خورشید روزها

بشکسته تیر کلک ز شرم تو بارها

عاجز بود ز شرح کمالت زبان‌ها

[...]

ز تنّین به غور آمده غار‌ها

در او فتنه را روز بازار‌ها

ز گوش بریده شتر بارها

ز سرهای پر کاه خروارها

پر از کله شد کوی و بازارها

دگرگونه شد سکهٔ کارها

به دین و به دانش کنم کارها

دهم داد را روز بازارها

زر و زیور آرند خروارها

ز سیفور و اطلس شتر بارها

ز پولاد هندی بسی بارها

ز عود و ز عنبر به خروارها

به تدبیر پیران کند کارها

جوانان برد سوی پیگار‌ها

ز دیبای چینی به خروارها

هم از مشک چین با وی انبارها

بدین گونه می‌کرد پیگارها

همی ریخت آتش در آن خارها

لبی و چه لب شور بازارها

درو قند و شکر به خروارها

به داور شدم با شکر بارها

مرا بیش از او بود بازارها