به شِکر عشق شیرین خوار می‌کرد

شِکر شیرینی‌یی بر کار می‌کرد

غنچه کمر استوار می‌کرد

پیکان کشی‌ای ز خار می‌کرد

همی چندان که چشمش کار می‌کرد

دلش در چشم او دیدار می‌کرد

شه از قندش شکر را بار می‌کرد

شکر می‌خورد و دیگر کار می‌کرد

گهی پشتی به‌روی یار می‌کرد

گهی غنجی به‌رُخ بر کار می‌کرد

ز مستی طوف در گلزار میکرد

همه شب آن سبق تکرار میکرد

همه شب بهر رفتن کار میکرد

ز سیم و زر شتر را بارمیکرد

چو مرغان نالهای زار می‌کرد

دل مرغان باغ افگار می‌کرد

نی ناوک نوای زار می‌کرد

نوای او به دلها کار می‌کرد

نظر در عارض دلدار می‌کرد

تماشای گل و گلزار می‌کرد

بدینسان درد دل بسیار می کرد

به یوسف شوق خویش اظهار می کرد

آن ناله ز هجر یار می کرد

وین طوف به مرغزار می کرد

روز آنچه ز وی شکار می کرد

پایش به شب استوار می کرد

به بربط ناله های زار می کرد

درونها را از آن افگار می کرد

شبی از غم فغان زار می کرد

بزاری ناله بسیار می کرد

سحر، دل ناله‌های زار می‌کرد

چنان که دیده را خونبار می‌کرد

شکایت‌های ایام جوانی

به فایز یک به یک اظهار می‌کرد

سحر، دل ناله های زار می کرد

چنان که دیده را خونبار می کرد

شکایتهای ایام جوانی

به فایز یک به یک اظهار می کرد

سحر دل ناله های زار می کرد

چنان که دیده را خونبار می کرد

شکایتهای ایام جوانی

به فایز یک به یک اظهار می کرد