که هر روز یاقوت بار آورد

برش تازیان بر کنار آورد

نیازم بد آنکو شکار آورد

ابا بچه‌ام در شمار آورد

همه نیزه و تیغ بار آورد

سران را سر اندر کنار آورد

بگفت آنک شمشیر بار آورد

سر سرکشان در کنار آورد

همان خشم و پیگار بار آورد

سرشک غم اندر کنار آورد

درخت تو گر نر به بار آورد

یکی نامور شهریار آورد

کجا در دو گیتیش بارآورد

بسالی دو بارش بهارآورد

سلیح تو در کارزار آوَرَد

همان بر تو روزی به کار آورد

پیامیست کان تیغ بار آورد

سر سرکشان در کنار آورد

سرانجام گوهر به کار آورد

همان میوهٔ تلخ بار آورد

کجا چون تو در باغ بار آورد

چو تو میوه اندر شمار آورد

ز زرّ و گهر این نثار آورد

ز دیبا همی آن نگار آورد

همه انده و رنج بار آورد

پشیمانی و غم به کار آورد

ای بزرگی که باغ رادی را

شاخ بأس تو فتح بار آورد

تیغ تیز تو در مصاف عدو

شرک را تا به حشر کار آورد

حیدری صولتی و خنجر تو

[...]

که چون گرگ رو در شکار آورد

به فیلان نر کار زار آورد

بدان تا ز کین شان بدار آورد

بدان دارشان خوار زار آورد

چیست آن‌گوهرکه ارکان دست خمّار آورد

گوهری کان گوهر مردم پدیدار آورد

لطف آب و رنگ آتش دارد و تا‌ثیر او

آب سوی جان و آتش سوی رخسار آورد

گر به‌دی مه بگذرد بر مجلس آزادگان

[...]

کنون گاه آن شد که بار آورد

امید وفا در کنار آورد

اول چو مرا عشق تو در کار آورد

با بانگ وخروش بر دربار آورد

اکنون چو خموش گشتم از غایت عشق

برداوز میان یقین و پندار آورد

سی سال درخت بخت من بار آورد

چرخ این سه شبم به روی تیمار آورد

زان روی به رویم این قدر کار آورد

تا دشمنم از دوست پدیدار آورد