کنون روز دادست بیداد شد

سران را سر از کشتن آزاد شد

چو بشنید شاه این سخن شاد شد

دل پهلوان از غم آزاد شد

تهمتن به گفتار او شاد شد

روانش ز اندیشه آزاد شد

چو بشنید شاه این سخن شاد شد

بسان یکی سرو آزاد شد

چو رستم ز دست وی آزاد شد

بسان یکی تیغ پولاد شد

سیاوش ز گفتار او شاد شد

نهانش ز اندیشه آزاد شد

سیاوش ز گفتار او شاد شد

حدیث فرستادگان باد شد

سیاوش به یک روی زان شاد شد

به دیگر پر از درد و فریاد شد

سپهبد ز گفتار او شاد شد

سخن گفتن هر کسی باد شد

سپهدار پیران بدان شاد شد

از اندیشه و درد آزاد شد

همه خاک آن شارستان شاد شد

گیا بر چمن سرو آزاد شد

چو ارجاسپ بشنید زان شاد شد

سر مرد نادان پر از باد شد

چو بشنید رستم دلش شاد شد

از اندیشهٔ بستن آزاد شد

همه روی گیتی پر از داد شد

به هر جای ویرانی آباد شد

سپهدار هندوستان شاد شد

که از رنج اسکندر آزاد شد

سکندر بخندید و زو شاد شد

ز تیمار وز درد آزاد شد

سکندر شنید این سخن شاد شد

ز تیمار وز کشتن آزاد شد

چو طینوش بشنید زان شاد شد

بسان یکی سرو آزاد شد

دل شاه ز اندیشه آزاد شد

سوی آذر رام خراد شد

چو بشنید شاه این سخن شاد شد

گذشته سخن بر دلش باد شد