دولت و دین را خدای فر و بها داد

مُلک مَلِک را نظام و نور و نوا داد

قاعدهٔ نو نهاد کارِ جهان را

حق به کف حقور و سزا به سزا داد

ملک پدر چون ملک زبخت عطا یافت

[...]

جهان چشم جهان بینش ترا داد

به جای نیزه در دستش عصا داد

بر کردن آن عمل رضا داد

مه را به دهان اژدها داد

خداوندت بسی برگ و نوا داد

نصیب ما بده ز آنچت خدا داد

اگرچه بر عمل خواهی جزاداد

توانی داد بی علّت عطا داد

ز سر مهمرد را چندان عطا داد

که در صد سال دریا آن کجا داد

ترا منشور او در عین لا داد

در آخر مر ترا عزّ و بقا داد

بامدادان عنان به صحرا داد

سرو را باد و باد را پا داد

سه قرص جو هم از بهر خدا داد

خداوندش جزای هَلْ اَتی داد

بدانم یک سخن چندان عطا داد

که لعل و مشک صد خونبها داد

به صحرا بردن یوسف رضا داد

بلا را در دیار خود صلا داد

او نیز به این سخن رضا داد

وین داعیه را به سینه جا داد

ز بعد آنکه خسرو شاه باداد

سر فرهاد را با سنگها داد

خیال زلف تو بازم بدست سودا داد

چو سیل سلسله برپا، سرم بصحرا داد

هرآنچه در حق ما گفت غم بجا آورد

بدیده قطره ای ار گفته بود دریا داد

تمام چیده بتابوت آرزو بستم

[...]

کریمش کرد و عالم را نوا داد

رحیمش خواند و عصیان را صلا داد

به رفتن ها خوش و ناخوش رضا داد

رضایش بی رضایی ها همی داد

خداوندی که تاثیر گیا داد

گیا داد و به لچمن هم شفا داد

از آن رزق مبارک کش خداداد

بایثار او بکل ماسوا داد

از آن فضل و کمالی کش خداداد

بزرگی بر تمام ما سوا داد

بگفتا زردهٔ تخمی نوا داد

ز مغز بره و مرغم غذا داد