کودکی داشتم خراباتی

می کش و کمزن و خرافاتی

پارسا شد ز بخت و دولت من

پارسایی شگرف و طاماتی

شیوهٔ خمر و قمر و رمز مدام

[...]

ای آنکه به دو لب سبب آب حیاتی

جانرا به دو شکر ز غم هجر نباتی

آرایش دینی تو و آسایش جانی

انس دل و نور بصر و عین حیاتی

از خوبی خود غیرت خوبان جهانی

[...]

قم بکرة و خذها با کورة الحیات

فالدیک قدینادی هات السلاف هات

در جام زیبقی کن گوگرد سرخ ذاتی

آن کیمیای جان‌ها وان گوهر نباتی

راحا کعین دیک اصفی من الفرات

[...]

چه باشد کز چنان آب حیاتی؟

به غارت برده‌ای، بخشی زکاتی؟

سلطان سریر کایناتی

شاهنشه کشور حیاتی

یقین دانم که مغز کایناتی

عیان اندر صفات نور ذاتی

چنین گفتست آن پاکیزه ذاتی

که گر یابد کسی از حق وفاتی

نیی تنگ شکر آب حیاتی

ز خطّ سبز سرسبز نباتی

چه خواهی کرد در عالم حیاتی

که آن را نیست یک ساعت ثباتی

ترا آن دم ازو باشد حیاتی

درو بینی تو نور بی صفاتی

دگرگون قوّت و دیگر حیاتی

که دارد هر وجودی زان ثباتی

از آن علم ار ببخشندت حیاتی

که یابی در ره دین زان ثباتی

درین ره پاکبازی کن که ذاتی

گمان کم کن که در عین حیاتی

سجودت میکنم زیرا که ذاتی

حقیقت هم حیات و هم مماتی

از آن هر عقل و هر راهی صفاتی

در آن عین صفت کلی تو ذاتی

همه فعلند و تو عین صفاتی

صفاتند این همه تو بود ذاتی

تو دانی این زمان عین صفاتی

ز صورت در صفات جان و ذاتی

توئی بنموده رخ در کایناتی

در این ظلمات تن آب حیاتی

توئی آن جوهر دریای ذاتی

که جوهرپاش اعیان صفاتی

تو قدر خود نمیدانی که ذاتی

چرا افتاده در عین صفاتی