تا در طلب دوست همی بشتابم

عمرم به کران رسید و من در خوابم

گیرم که وصال دوست در خواهم یافت

این عمرگذشته راکجا دریابم

مگر چون سر ز فرمانش نتابم

ز چرخ همتش معراج یابم

که من زین بیش او را برنتابم؛

همان چیزی که می خواهد نیابم.

ز رخسار تو تابد آفتابم

ز گیسوی تو بوید مشک نابم

به دیدارت چنان باشد شتابم

که یک ساعت قرار تن نیابم

ازین بهتر دلارامی نیابم

سر از پیمان و فرمانش نتابم

از آن رو روز و شب مست و خرابم

که جز مستی دگر چاره نیابم

به جای دو لبت گر نوش یابم

به جان تو که باشد زهر نابم

مرا کامیست از تو گر بیابم

سر از فرمان و رایت برنتابم

اگر بر تو بدل جویم نیابم

نباشد هیچ مه چون آفتابم

چرا از مهر زلفینت بتابم

ز مشک تبتی خوشتر چه یابم

به آزار تو روی از تو نتابم

که من چون تو یکی دیگر نیابم

دو زلفانت کرِم تار ربابم

چه می‌خواهی ازین حال خرابم

ته که با مو سر یاری نداری

چرا هر نیمه‌شو آیی به خوابم

از آتش دل همیشه اندر تابم

وز اشک دو دیده غرقه اندر آبم

در آتش و آب خواب شب کی یابم

ترسم چو چراغ مرگ باشد خوابم

شب ز انده تو همی نیاید خوابم

بر جامه ز غم چو گوی در طبطابم

من گاه در آتش و گه اندر آبم

سنگم که به من هر چه رسد در یابم

بستهٔ خویش کن ببُر خوابم

تشنهٔ خویش کن مده آبم

روی ندارم که روی از تو بتابم

زانکه چو روی تو در زمانه نیابم

چون همه عالم خیال روی تو دارد

روی ز رویت بگو چگونه بتابم

حیله‌گری چون کنم به عقل چو گم کرد

[...]

با یاد تو ای ریخته عشقت آبم

نشگفت اگر بود بر آتش خوابم

روی از غم چون تویی چرا برتابم

تا به ز غمت کدام شادی یابم

ای کریمی که هست گاه کرم

دل و دست تو کان و دریابم

من گرانی نکرده ام هرگز

وز پی نان نبرده ام آبم

گر اشارت شود بکمتر چیز

[...]

مرا ایزد تعالی خاطری داد

که دایم با فلک بودی عتابم

بمعنی دادن بکر آنچنان بود

که با او کان معنی بدخطابم

بهر وقتی کزاو کردم سؤالی

[...]