دین روز ای روی تو آگفت دین

می خور و شادی کن و خرم نشین

با می و می خوردن دین را چه کار

می خور و می نوش و قوی دار دین

هر گنهی کز می حاصل شود

[...]

ارد روزست فرخ و میمون

با همه لهو و خرمی مقرون

ای دلارای یار گلگون رخ

خیز و پیش آر باده گلگون

تا به یاد خدایگان زمین

[...]

اشتاد روز و تازه ز گل بوستان

ای دوست می ستان ز کف دوستان

در بوستان نشین و می لعل نوش

زیرا که سبز گشت همه بوستان

بر کام کامگاریم امروز ما

[...]

آسمان روز ای چو ماه آسمان

باده نوش و دار دل را شادمان

جان ز باده شاد کن زیرا که عقل

باده را بیند همی شادی جان

هر زمان باده خور ای تازه چو گل

[...]

چون روز رامیاد نیاری ز می تو یاد

زیرا که خوشتر آید می روز رامیاد

خاصه به یاد شاه ملک ارسلان که چرخ

هرگز نداشتست چو او هیچ شاه یاد

آن آسمان دولت و آن آفتاب ملک

[...]

ای دلارام روز مار اسپند

دست بی جام لعل می مپسند

خرمی در جهان خرم بین

شادمانی کن و بناز بخند

ز آنکه عدل خدایگان جهان

[...]

انیران ز پیران شنیدم چنان

که می خورد باید به رطل گران

بیارای نگار آن می مشکبوی

کزو نافه مشک یابی دهان

دل اندر کم و بیش گیتی مبند

[...]

یک شنبه است و دارد نسبت به آفتاب

بر روی آفتاب به من ده شراب ناب

ای آفتاب روی بده باده ای که آن

در روشنی حکایت گوید ز آفتاب

بر یاد خسروی که چو می یاد او خورم

[...]

دوشنبه که دارد مزاج ماه ای ماه

چو ماه مجلس بفروز و جام باده بخواه

چرا نخواهم باده چرا نجویم فخر

که شادمانه ام از عز ملک شاهنشاه

ابوالملوک ملک ارسلان بن مسعود

[...]

سه شنبه به مریخ دارد نسب

چرا باده ندهی مرا ای عجب

بده باده لعل مریخ رنگ

که مانند مریخ تابد به شب

شود مر مرا باده تلخ نوش

[...]

چهارشنبه بتا نوبت عطارد راست

نشاط باید کرد و نبید باید خواست

بتا عطارد جادو و چشم تو جادو

ازین دو جادوگر مظلمت کنیم رواست

به پیش شاه ملک ارسلان بن مسعود

[...]

باشد ابروی و موی و خوی تو خوب

پنجشنبه به مشتری منسوب

باده در ده که عمر بی باده

نیست نزدیک بخردان محسوب

خاصه بر یاد آنکه کرد خدای

[...]

آدینه مزاج زهره دارد

چون آمد لهو و شادی آرد

ای زهره جمال باده درده

کامروزم باده به گوارد

بر یاد خدایگان عالم

[...]

زحل والی شنبه است ای نگار

مرا این چنین روز بی می مدار

زحل تیره رأیست و تاریک جرم

تو خیز و می لعل روشن بیار

که امروز گیتی همه روشن است

[...]

گوئی که گر بخواهم یک دانه شعر سازم

کز شاخهای نظمش نقش ترنج روید

هیهات گر بخواهی کز گه ترنج سازی

در دل شکن که آن را جز تو کسی نبوید

مرا گوئی که تو خصم حقیری

تو هم مرد دبیری نه امیری

مسلمان وار پندت داد خواهم

تو خود پند مسلمان کی پذیری

فراوانت پلنگانند خصمان

[...]

هر که او به خرابات نشد بی دین است

زیرا که خرابات اصول دین است

گفتم بشمارم سر یک حلقه زلفش

تابو که به تفصیل سر جمله بر آرم

خندید به من بر سر زلفینک مشگین

یک پیچ بپیچید و غلط کرد شمارم

گر می دو هزار رطل بر پیمایی

تا می نخوری نباشدت شیدایی

زاول به منت میل بد آن میل کجاست؟

و امروز ملول گشتی از بهر چراست؟