از بسکه دو دیده در خیالت دارم

در هرچه نگه کنم توئی پندارم

غم کی خورد آنکه شادمانیش توئی

یا کی مرد او که زندگانیش توئی

در نسیه آن جهان کجا دل بندد

آن کس که بنقد این جهانیش توئی

ای عاشق دل سوخته اندوه مدار

روزی به مراد عاشقان گردد کار

نام تو شنید بنده دل داد بتو

چون دید رخ تو دل داد به تو

روضه روح من رضای تو باد

قبله گاهم در سرای تو باد

سرمه دیده جهان بینم

تا بود گر خاک پای تو بود

گر همه رأی تو فنای من است

[...]

تو لاله سرخ و لؤلؤ مکنونی

من مجنونم تولیلی مجنونی

تو مشتریان با بضاعت داری

با مشتریان بی بضاعت چونی

من گریه به خنده در همی پیوندم

پنهان گریم به آشکارا خندم

ای دوست گمان مبر که من خرسندم

آگاه نه ای که چون نیازمندم

روزی که سر از پرده برون خواهی کرد

دانم که زمانه را زبون خواهی کرد

گر زیب و جمال از این فزون خواهی کرد

یارب چه جگرهاست که خون خواهی کرد

بنمای رهی که ره نماینده توئی

بگشای دری که در گشاینده توئی

زنگار غمان گرفت دور دل من

بزدای که زنگ دل زداینده توئی

ای مونس دیده با ضمیرم یاری

اندر دل من نشسته بیداری

گر بادگری قرار گیرد دل من

از جان خودش مباد برخورداری

من که باشم که به تن رخت وفای تو کنم

دیده حمال کنم بار جفای تو کشم

گر تو بر من به تن و جان و دلی حکم کنی

هر سه را رقص کنان پیش هوای تو کشم

سر سروران بسته دام تو

دل دلبران دفتر نام تو

بیک دم دو صد جان آزاد را

کند بنده یک دانه از دام تو

بسا عقل آسوده دل را که کرد

[...]

ار دستت از آتش بود، ما را ز گل مفرش بود

هرچ از تو آید خوش بود، خواهی شفا خواهی الم

ای خداوندان مال الاعتبار الاعتبار

ای خداوندان قال الاعتذار الاعتذار

پیش از این کاین جان عذر آور فروماند ز نطق

پیش از آن کین چشم عبرت بین فروماند ز کار

تو به پیش آرید و نادم از گنه کاری خویش

[...]

روزی که مرا وصل تو در چنگ اید

از حال بهشتیان مرا ننگ آید

این جهان و آن جهان و هر چه هست

عاشقان را روی معشوق است و بس

گر نباشد قبله عالم مرا

قبله من کوی معشوقست و بس

چشمم همی بخواهد دیدارت

گوشم همی بخواهد گفتارت

همت بلند کردند این هر دو

هر چند نیستند سزاوارت

در عشق تو من کیم که در منزل من

از وصل رخت گلی دمد بر گل من

مهر تو به مهر خاتم ندهم

وصلت بدم مسیح مریم ندهم

عشقت به هزار باغ خرم ندهم

یک دم غم تو بهر دو عالم ندهم

زنجیر معنبر تو دام دل ماست

عنبر ز نسیم او غلام دل ماست

در عشق تو چون خطی بنام دل ماست

گوئی که همه جهان بکام دل ماست