الهی دریغا که روزگار بر باد دادیم و شکر نعمت ولی نعمت نگزاردیم دریغا که قدر عمر خویشتن نشناختیم و از کار دنیا به اطاعت مولی نپرداختیم، دریغا که عمر عزیز بسر آمد و روزگاربگذشت
ای خداوندان مال الاعتبار الاعتبار
ای خداوندان قال الاعتذار الاعتذار
پیش از این کاین جان عذر آور فروماند ز نطق
پیش از آن کین چشم عبرت بین فروماند ز کار
تو به پیش آرید و نادم از گنه کاری خویش
چشم گریان جان لرزان رو سوی پروردگار
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به نوعی ابراز پشیمانی و اندوه دربارهٔ گذر زمان و ناپایداری زندگی را بیان می‌کند. گوینده از عدم شکرگزاری به خاطر نعمت‌ها و قدر نشناسی از عمر خود سخن می‌گوید و به این موضوع اشاره می‌کند که باید قبل از اینکه دیر شود، از گناهان خود توبه کرده و به پروردگار رجوع کنیم. او از خداوند می‌خواهد که ندامت او را بپذیرد و به او در این مسیر کمک کند.
هوش مصنوعی: ای کاش می‌دانستیم که زمان را بیهوده سپری کردیم و شکر نعمت‌های کسی را که به ما لطف داشت به جا نیاوردیم. ای کاش ارزش عمر خود را می‌دانستیم و به جای پرداختن به کارهای دنیوی، به اطاعت از مولای خود می‌پرداختیم. افسوس که عمر گرانبها به پایان رسید و روزگار گذشت.
هوش مصنوعی: ای صاحبان مقام و اعتبار، ای کسانی که در گفتار و سخنرانی خود، به عذرخواهی و توجیهات می‌پردازید.
هوش مصنوعی: قبل از اینکه این جان از گفت‌وگو بازماند، چشم عبرت‌ناک از کار و حیرت، در می‌ماند.
هوش مصنوعی: به جلو برو و از خطاهای خود پشیمان باش. با چشمانی گریان و قلبی لرزان به سوی پروردگارت حرکت کن.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.