نیم مستست چشم دلبر من

خوابش از هیچگونه می ناید

چشم دارم که تو بحکم کرم

زان شرابی که جان بیفزاید

چشم او را به خواب بسته کنی

[...]

فصل دیماه بخوارزم اندر

جامع گرهست یکی صد باید

نمد و آتش و آبست کنون

عوض از خیش و زگنبد باید

آب چون بیضۀ بّلور شدست

[...]

جهان صدرا لقای فرّخ تو

سعادت را ز بهر فال باید

کسی را کآرزوی خدمت تست

فراوان مایه از اقبال باید

اگر تو در خور همّت کنی جود

[...]

ز وجود عام تو ای شاه شرع حاصل من

اگر نباشد بسیار اندکی باید

درین مقام که امروز جاه و دولت تست

ترا نظر بهمه عمرو و زیرکی باید

مرا ز کوی عتابی که نیستش سروبن

[...]

سروریش تو هر دو زحمت ماست

در وجودش اثر نمی باید

ور ضرورت بود ز هر دو یکی

ریش بگذار سر نمی باید

چه کنی ریش خویشتن تاتا؟

[...]

نیاز و آرزوی من به روی فخرالدّین

از آن گذشت که در حیّز بیان آید

بدان که جان مرانسبتیست با لطفت

ز شوق لطف تو هر دم دلم بجان آید

گهر نثار کند بر سر زبان چشمم

[...]

مرا سخن چو بیاد تو بر زبان آید

به طعم آب حیات و به ذوق جان آید

ز لفظ و معنی تو پای زاستر ننهد

چو عقل را هوس باغ و بوستان آید

بهر کجا که اشارت کند سر انگشتت

[...]

سحرگهان که دل از بند خود برون آید

به پای فکر برین بام بیستون آید

خرد چراغ یقین پیش راه دل دارد

سوی نشیمن اصلیش رهنمون آید

هر آنچه جان مصفّاست قصد عرش کند

[...]

این واقعۀ هایل جانسوز ببینید

وین حادثۀ صعب جگر سوز ببینید

بر باز ببینید ستم کردن گنجشگ

بر شیر شغالان شده پیروز ببینید

آن سلطنت و قاعده و حکم که دی بود

[...]

الحق این مطرب اگر چه زند چنگی بد

لیکن این خاصیتش هست که ناخوش گوید

شکل انگشت درازش چو زند چنگ ببین

همچو خرچنگ که بر بوی گیا می پوید

زهی زرفعت تو خورده آسمان تشویر

زهی ندیده ترا چشم روزگار نظیر

پناه اهل هنر ، زین دین ، یگانه عصر

که افتخار کنند مملکت به چون تو وزیر

کمینه پایۀ قدر تو آسمان بلند

[...]

کاه وجو خواستم ز تو من خر

زانکه این هر دو بد مرا در خور

چون ندادی بران مزیدی نیست

جو فدای تو باد وکه بر سر

دوش با طبع خویشتن گفتم

که چه داری؟ بیار شعری تر

گفت من همچو سنگ خشک شدم

در من از نم نماند هیچ اثر

گر تو بسیار سر زنی بر سنگ

[...]

اندیشه بکردم از سپاهان

دوزخ به سه چار چیز خوشتر

انواع عذابهای دوزخ

هست آن و چهار چیز دیگر

تیمار عیال و خرج بسیار

[...]

ای رتبت تو ورای مقدار

وی همّت تو ستاره آثار

مدح تو فزون ز کنه فکرت

قدر تو برون ز حدّ گفتار

دست تو نگون چو بخت دشمن

[...]

حسن رایت دانم ار آگه شود

زینچ من کردم درین وقت اختیار

در بتر جایم کند حالی بخشم

پنچ شش خروار ازین دار چنار

[...]

منم ان چرب دست شیرین کار

کاب طبع مراست آتش بار

صورتم آشیانۀ معنی

فکرتم کنج خانه اسرار

حرکاتم چو گام عمر سبک

[...]

ای ترا کرده لطف حق مخصوص

به بزرگیّ و مال و جاه و یسار

از دعاگو نصیحتی بشنو

تا ترا بندگی کنند احرار

تا توانی ز بهر دشمن و دوست

[...]

ای دل سیه لطیف دیدار

وی سیم تن خجسته آثار

از تیغ و قلم نه یی تو خالی

خالی نبود ز تیغ سردار

از حقّۀ تو نگار گیرد

[...]

گفته بودی مرا که چیزی گوی

که نبایدت کرد استغفار

هر چه گفتم من از مدیح و غزل

بعضی از وی دروغ بد ناچار

همچو تو اختیار از آن کردم

[...]