فصل دیماه بخوارزم اندر
جامع گرهست یکی صد باید
نمد و آتش و آبست کنون
عوض از خیش و زگنبد باید
آب چون بیضۀ بّلور شدست
خانه پر خرمن بّد باید
گر فرشتست دراین فصل او را
بضرورت سلب دد باید
پوستینی ببد و نیک مرا
گر بود نیک و گر بد باید
پوستینی ز تو دق خواهم کرد
گرچه دانم که تو را خود باید
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن شعری است که به توصیف فصل دیماه و شرایط خاص آن می‌پردازد. شاعر به وضعیت آب و هوایی و نیاز به وسایل گرمایشی و حفاظت در این فصل اشاره می‌کند. او همچنین به ضرورت نگهداری از خود و سازگاری با شرایط سخت این فصل اشاره دارد. در نهایت، به پوستینی اشاره می‌گردد که باید از آن استفاده کند، بدون توجه به اینکه این پوستین خوب یا بد باشد. به طور کلی، شعر بیانگر سختی‌ها و نیازهای انسان در زمان سرما است.
هوش مصنوعی: در دیماه در خوارزم، جمعی از مردم گرد آمده‌اند و برای یکصد نفر باید جایی فراهم شود.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که اکنون زمان تغییر و تحول از وسایل و ابزارهای قدیمی مثل خیش و گنبد به مواد و عناصر جدیدی مانند نمد، آتش و آب است. به عبارتی، برای پیشرفت و بهبود اوضاع، باید به سراغ چیزهای نوین رفت و از روش‌ها و منابع جدید استفاده کرد.
هوش مصنوعی: آب مانند دانه‌های بلورین شده است و خانه پر از غله و محصولات باید باشد.
هوش مصنوعی: در این فصل اگر فرشته‌ای وجود دارد، باید به ناچار ویژگی‌های حیوان وحشی را از او بگیریم.
هوش مصنوعی: اگر لباسی که به تن دارم خوب باشد، باید خوب به نظر بیاید و اگر بد باشد، باید بد به نظر بیاید.
هوش مصنوعی: من از تو پوستینی درست خواهم کرد، هرچند می‌دانم که خودت باید این کار را انجام دهی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.