ز وجود عام تو ای شاه شرع حاصل من

اگر نباشد بسیار اندکی باید

درین مقام که امروز جاه و دولت تست

ترا نظر بهمه عمرو و زیرکی باید

مرا ز کوی عتابی که نیستش سروبن

سوی قضای رضای تو میلکی باید

ز لطفها که ترا بر مخالفان خودست

مرا که مخلصم آخر ز صد یکی باید

ز نکبتی که مبادا، چوبی نصیب نیم

ز دولتی که فزون باد، چیزکی باید