دی چو بشنیدم که کرد از ناگهان اسبت خطا

شد دل من کوفته چون پهلویت زین ماجرا

از طریق سرزنش با اسب گفتم کز خری

خواجه را از خود جدا کردی، خطا کردی چرا؟

اسب گفتا من برو از مادر او وز پدر

[...]

ای که بر خدمت تو کردم وقف

هم نهان خود و هم پیدا را

چرخ را یک حرکت در همه عمر

بر خلاف تو نباشد یارا

نیست معلوم همانا بر وجه

[...]

ایا صدری که شد پیش ضمیرت

همه اسرار گردون آشکارا

به خدمت چند بار آمد دعاگو

به عزم آن که بستاید شما را

کشیده از برای عرض در سلک

[...]

فنون لطف خداوند صدر مجدالملک

نداده هیچ بهایی غلام کرد مرا

شدم ز خامة بیمار او خجل که هنوز

مرا ز دور ندیده قیام کرد مرا

نداده خم چو صراحی بخدمتش کردن

[...]

ای به حکم تو اقتدا کرده

تیغ خورشید در نفاذ و مضا

چرخ را در مقام حشمت تو

باز مانده ز کار هفت اعضا

در شب حادثات خاطر تو

[...]

ای بتدبیر اختیار ملوک

وی بتحقیق قدوۀ علما

صدر احرار فخر ملّت و دین

کز کف تست آز در نعما

ای بدولت سرای قدر تو در

[...]

عنایتهای خواجه در حق من

فراوان نقل می کردند امّا

ندیدم زان عنایت هیچ تاثیر

که ظاهر گشت در نیک و بدما

مگر در اعتقاد این بزرگان

[...]

خطی بنوشته بودی بهر من پار

کزان شد کار عیش من مهنّا

کرم فرمای و دیگر بار بنویس

که نیکوتر بود خط مثنّا

ای به یاد خلق تو در بزم چرخ

زهره نوشیده فراوان جام‌ها

ساعد کلک تو از چاه دوات

می برآرد آرزو را کام‌ها

داده بر دست سعادت هر زمان

[...]

ای ترا عرض خوار و مال عزیز

...ستی ها

مال بسیار تو زدونی تست

در مگیر از غرور مستی ها

وز بلندیّ همّتست مرا

[...]

ای عزم تیز تار تو چون عمر درشتاب

چون کار روزگار عطای تو بیحساب

هم نوک خامة تو شده مبدع الصّور

هم دست منّت تو شده مالک الرّقاب

باد شمال کرده به لطف تو انتما

[...]

مخدوم بزرگ، صدر منعم

ای پایۀ تو ورای القاب

مظلومم و هیچ یاورم نیست

کار من دلشکسته دریاب

من کد یه کنم به شعر و بخشش

[...]

نور دین ای ذات تو کان هنر

کان چه باشد؟ خود سراسر گوهرست

زنده همچون شمع از نور دلست

هر کرا تا بی ز مهرت در سرت

از برای نوعروس خاطرت

[...]

ای سروری که مخزن اسرارغیب رابهتر

بهتر کلیدخاطر مشکل گشای تست

آنجاست نزهت دل و دانش که روی تست

وانجاست قبلة مه واختر که رای تست

عزم تو جز منازل اقبال نسپرد

[...]

عالم لطف و کرم سرور ارباب هنر

ای که انعام تو چون فضل تو بی پایانست

جان درازیّ امل از قلم کوته تست

که ریاض کرم از گریۀ او خندانست

فیض انعام جز از کلک تو می نگشاید

[...]

ندانم چه افتاد مال ترا

که چون خاطرت در پراکندگیست

به دیناری از وی صلت می کنی

پدیدست کت آخر زندگسیت

سپهر شعبده باز از درون پردۀ غیب

لطیفه یی دگر آورد کاهلا صلوات

رسید دختر دیگر مرا و یکباره

ببرد رونق عیش و برفت آب حیات

اگر نتایج صلبم بود برین قانون

[...]

اگرچه وعدۀ تو خاطرم را

فراغی داده است از فات مافات

دل اندیشناکم نیست ایمن

ازین معنی که نی التّأخیر آفات

مرد رک باش و بختی خو کن

تا که همبر چو کمان ساز ندت

...فراخی مکن و سر تیزی

ورنه چون تیر بیندازندت

از برای محقری ادرار

بارها داده ایم درد سرت

یک درم زان نمی شود حاصل

نیک دانم که هست از آن خبرت

یا ز عجزست این توقف تو

[...]