دگرپور کشواد گودرز را

مر آن پیر بارای و باارز را

برآن تا سرانشان ببرم ز تن

به خون پسر اندرین انجمن

یلان را چنان بسته بر دار خوار

[...]

چه خوابید در دخمه گودرز پیر

برآمد خروش از یلان دلیر

نزاد است گفتی مگر مادرش

ندید است گیتی سر و افسرش

فرستاد کس پیش ارجاسپ زال

[...]

که ناگاه ابری برآمد سیاه

فرامرز را برد از آوردگاه

یکی نعره برخواست از تیره ابر

چنان چونکه از بیشه غرنده ببر

چنان چونکه برخیزد از خاک دود

[...]

چه ارجاسپ آن دید سرکرد بور

سرافیل گفتی که دم زد بصور

درآمد بناوردگه زود ترک

چو آمد به نزد بره همچو گرگ

به خورشید مینو برآویخت ترک

[...]

چه شد ز آشیان فلک باز مهر

غراب شب افروخت پر بر سپهر

دو لشکر بکشتند از رزم گاه

نشست از بر تخت ارجاسپ شاه

بشد پیش ارهنگ و بوسید پای

[...]

چو آمد بر او تیر بارید چیر

نشد تیر بر گبر او جایگیر

یکی خشت برداشت آن دیو زشت

بزد بر بر ماه فرخنده خشت

زره بر درید و به پستان رسید

[...]

چه کشتیش آمد به دریای چین

برون آمد از کشتی آن گرد کین

بزد خیمه در پیش دریا کنار

جهان جوی شیراوژن نامدار

همه مرز چین برهم آمد ازین

[...]

سپهبد چو آن دید بر کرد اسب

برشیر آمد چو آذر گشسپ

از آن تیز تک آهوی شیر گیر

فرو جست آن گرد شمشیرگیر

یکی حمله آورد برشیر نر

[...]

تو را ای خردمند روشن‌روان

زبان کرد یزدان از این‌سان روان

خرد داد و جان داد و پاکیزه‌هوش

دل روشن و چشم بینای و گوش

که او را به پاکی ستایش کنی

[...]

بدین سر همه دانش آموز و بس

که جز دانشت نیست فریادرس

به دانش به یزدان توانی رسید

چو دانش جهان آفرین نافرید

درختی ست دانش به پروین سرش

[...]

چو همراه دانش نباشد خرد

نه نیک آید از دانش تو نه بد

وز آن پس دلی شسته باید ز راز

رسیده بدو راز یزدان فراز

هنر کرده در زیر او بیخ سخت

[...]

نماید همی کاین جهان یک دم است

اگر شادکامی و گر خود غم است

به یک دم زدن نیست خواهی شدن

به نیکی به آید همی دم زدن

تو چندان به کاخ اندری کدخدای

[...]

سرِ داد پیغمبر پاکدین

اگر خواستی گنج روی زمین

بر او آشکارا شدی بی گمان

بر او زر بباریدی از آسمان

کسی کاو نهاد از برِ عرش پای

[...]

یکی داستان گفته بودم ز پیش

چنانچون شنیدم ز کمّ و ز بیش

چنان داستانی ز رنگ و ز بوی

همه پادشاهی بهمن در اوی

به شعرش چو گنجی بیاراستم

[...]

زمانه چو کارم دلارای کرد

دلم داستانی دگر رای کرد

یکی مهتری داشتم من به شهر

که از دانش و مردمی داشت بهر

جوانی که هر کس که او را بدید

[...]

به نام شهنشاه گیتی گشای

فریدون به دانش، سکندر به رای

گیومرث نامِ منوچهر چهر

سیاوخش دیدارِ هوشنگ مهر

فرامرز گردن، فریبرز یال

[...]

در این داستان ژرف بنگر کنون

چو برخواند از پیش تو رهنمون

ببین تا به گیتی چه کرده ست کوش

سر مرزبانان فولادپوش

دو چشم آسمانگون و چهره چو خون

[...]

از امروز تا سیصد و اند سال

از ایران پدید آید آن بی همال

هر آن شاه کآید به فرمان او

بماند بدو افسر و جان او

اگر سوی روم آورد لشکری

[...]

به مانوش پس نامه فرمود کی

نبیسنده برداشت باریک نی

سرنامه از شاه گردان و کین

سر تازیان شاه ایران زمین

نیا، خسرو گرد گیتی گشای

[...]

چنین تا به درگاه مانوش شد

همه رنج راهش فراموش شد

چو مانوش برخواند گفتار شاه

ز اندیشه شد رنگ رویش چو کاه

فرستاده را گفت کاین شاه نو

[...]