بود به لفظ فرانسی ایا نگار جمیل

خدا دیو پرفت انبیا و گید دلیل

امی، صحابه سیل آسمان، و غبرا تر

پلاس جای و پارادی جنان سقز آنفر

آتش است و قیامت شمار «سوپرم ژور»

[...]

ای دبستان فضل را شاگرد

در لب خود حدیث من کن ورد

تا بعون خدای عزوجل

بشمرم بر تو پای تخت دول

مرکز ملک جم بود «تهران »

[...]

استاد محمد آنکه دلاک بود

همچون دم تیغ خویش ناپاک بود

مقراض اجل تسمه عمرش ببرد

وزنشتر من زخم دلش چاک بود

باید نگریست تیغ همچون نیشش

[...]

طبیبی زخلخال آمد بری

کمر بسته وزرد رخ همچو نی

سر و پوز او همچو بوزینه بود

زنخدانش آویزه سینه بود

بشخصه رخش همچو صفرای من

[...]

فروزنده تخت و دیهیم و گاه

بتن یادگار منوچهر شاه

بیفزود بر بندگانش امید

در علم را پادشه شد کلید

بسی سال گردون گردنده گشت

[...]

باری اندر دین چو من حیران شدم

درهمه راه و رهی پویان شدم

اهل حق را بود پیرو مرشدی

با نشان و خوب و پاک از هر بدی

نام او شیخ نظر پیش از علی

[...]

سال سی و شش نهد شاه آزادی برخش

می دهد سالار قدرت هر کسی را بهر و بخش

راست می بینم که آشوبی بود در سی و دو

حق همی داند که من آنروز شادم یا که تو

لشکر روس است سرگردان و مغلوب و زبون

[...]

ابتدا هست یار و آخر نیز

حکم خاوندگار حی عزیز

آنچه بنوشته اندرین ورق است

شرط و اصل شدن باهل حق است

اهل حق را درین دوازده ماه

[...]

از جنابت چو دامنت آلود

بایدت در زمان غسل سرود

که کنم غسل غسل از پی یار

حق بکار است و پاک شد مردار

ابتدا هست یار و آخر یار

[...]

غسل روزه حقیقت این است

راه دین و طریقت این است

که بگوئی زصدق دل یکبار

جستم از پیر خرقه این اسرار

دیدن یار و ساغر ابرار

[...]

چون گذارت فتد بگورستان

بر مزار گذشتگان بر خوان

که سلام علیکم ای احباب

ای اسیران خاک و رفته بخواب

ای به صد آرزو غنوده بخاک

[...]

روزگاری که از طلایه مرگ

شاخ عمر مرا خزان شد برگ

ریخت در جویبار و گلبن خشک

برف و کافور جای سنبل و پشک

نعمت و ناز رخت بسته زکوی

[...]

آنانکه چو خس ز جنبش موج

گاهی بحضیض گاه در اوج

دریای جلال را کنون فلک

سبحان الله مالک الملک

سراینده داستان نوی

رقم زد بر این صفحه بانوی

که دانند مردان این کهنه دز

زنان را نباشد سزاوار عز

بجز کجروی نیست در کارشان

[...]

خروشان و جوشان و گریان و زار

روان شد سوی درگه شهریار

بغلطید بر خاک و نالید سخت

که ای در خور تاج و دارای تخت

که ای شاه با عدل فرو نگین

[...]

شه پاک دل ظل السلطان راد

خداوند اورنگ و فرهنگ و داد

بپاسخ چنین گفت جوشنده را

همان ابر و باد خروشنده را

که هیهات در عهد ما ظلم چیست

[...]

ستمدیده برداشت فریاد و آه

که ای رفته عدلت ز ماهی بماه

ز جفتم که با ناله جفت آمدم

شب و روز بی خورد و خفت آمدم

مرا جفت بیگانه خویش گشت

[...]

ببر خواند شهزاده دانا دبیر

بدو گفت کی شخص روشن ضمیر

یکی چامه بنویس چون روی حور

که باشد در او از تف نار نور

رقم ساز بر حکمران عراق

[...]

ستمدیده برداشت فرمان شاه

بصد شکر بیرون شد از بارگاه

روان شد سوی خان حاکم چنان

که سودش سر از فخر بر آسمان

چو حاکم فرو خواند توقیع شاه

[...]

وز آن سو فرستاد خان اجل

یکی قاصدی تند پا چون اجل

به داین به نزدیک یحیای راد

که ای برمکی رأی فرخ نژاد

برو زود در عرصه خانقاه

[...]