ثناهای شایسته دلدار را

سپاس فراوان ز ما، یار را

ثنایی که عالی سپاسان کنند

سپاسی که یزدان شناسان کنند

به عجز و سرافکندگی سر نهم

[...]

خدایا دلی ده حقیقت شناس

زبانی سزاوار حمد و سپاس

مرا جز تو کس، یاور و یار نیست

چه گویم که یارای گفتار نیست؟

ز فیض تو آید دلم در خروش

[...]

دل و دیده ها فرش در راه کیست؟

جبین ها زمین سای درگاه کیست؟

بلند از که شد رایت سروری؟

که بخشید عزت به پیغمبری؟

فروزندهٔ بدر عرفان کِه شد؟

[...]

قلم اوّلین زادهٔ قدرت است

نگارندهٔ دفتر حکمت است

بدایع پدید آمد از حرف کن

مؤثّر خداوند و مبدع سخن

قلم نقش بند کلام اللّه است

[...]

چه سان مدحت عشق سازم رقم؟

شکافد ز نامش زبان چون قلم

در اینجا قلم حکمت اندیش نیست

که عشق آتش و خامه، نی بیش نیست

بر آنم که آتش به نی در زنم

[...]

شنیدم تهی دست بی حاصلی

شنید این حکایت ز صاحبدلی

که پیری چو برد از زلیخا توان

خدنگ قدش حلقه شد چون کمان

عزیزی به ذلّت کشید و به رنج

[...]

یکی طفل دیدم به شوق و شعف

که از ابلهی داشت ماری به کف

صلا دادم او را و کردم نهیب

که از دست بگذار مار مهیب

درین کودکی از خرد ساده ای

[...]

من و زشت رویی به عزم حجاز

گرفتیم در پیش راه دراز

نبستی ز لهو و سقط دم زدن

زبان را به یک چشم برهم زدن

چو آتش به هر خشک و تر در ستیز

[...]

عطارد مرا گشته آموزگار

به توصیف علّامهٔ روزگار

رصد بند گردون نیلوفری

خدیو سریر بلد اختری

مرا والد و عقل کل را پسر

[...]

خدایا به جاه خداوندیت

که بخشی مقام رضامندیت

طمع نیست از کشت بی حاصلم

به خشنودیت کار دارد دلم

بسی شرمسارم ز نفس فضول

[...]

سرم بود در جیب فکرت شبی

به گوشم رسید از لبی یا ربی

اثر کرد بانگ خدا خوان به من

بجوشید از آن نام خونم به تن

شدم مست و در لذت افتاد هوش

[...]

چنین است فرمان که حق را نهان

نشاید نمودن ز فرماندهان

نماینده راه خیر و سلوک

ندارد نصیحت دریغ، از ملوک

که در خیر ایشان بود خیر خلق

[...]

نمودم سوال از قوی پنجه ای

چه پیش آمدت کاین چنین رنجه ای؟

تو را دیده بودم ازین پیشتر

زبون بود در پنجه ات شیر نر

چه شد چیره دستی و کر و فرت

[...]

سیه دل امیری، شبی خفت مست

سحر بر سرش سقف ایوان نشست

به کیفر کمر بست استیزه اش

نیامد برون استخوان ریزه اش

فقیری در آن شب به صحرا بخفت

[...]

شنیدم فریدون با فر و هوش

نیاسود چشمش، شب از درد گوش

به خاصان چنین گفت در بامداد

که امشب سزای مرا، گوش داد

همانا که نالیده باشد ز درد

[...]

ستم پیشه ای را ببستند سخت

که بیدادگر بود، برگشته بخت

عبور من افتاد از آن رهگذار

که گرگ دژم بود در گیر و دار

مرا دید و نالید برگشته روز

[...]

شنیدم که رندی به امّید سود

پدر مرده ای را پسر خوانده بود

طمع دوخت چشمش به مال یتیم

پسر را بپرورد رند لئیم

چو بگذشت سالی بران بیش و کم

[...]

دو کس را سر جنگ بود و ستیز

به هم کرده دندان و چنگال تیز

یکی زان دو، سامان پیکار کرد

قبا جوشن و خود دستار کرد

پدر گفتش ای خام بیهوده کوش

[...]

کنون یاد می آیدم آن زمان

که شوق آتش افروز شد در نهان

مرا کرد، درد طلب بی قرار

جهان هفت خوان و دل اسفندیار

جگر العطش زن، ز تاب و تبم

[...]

میازار تا می توانی کسی

که پرزورتر از تو دیدم بسی

برآورد گیتی از ایشان دمار

چریدند در مغزشان مور و مار

در آفاق دیدم بسی دیو و دد

[...]