یا گواه و حجتی بنما که این

جنس آبست و از آن ماء معین

که اتحاد جسمهای آب و طین

هست ناقص جان نمی‌ماند بدین

قالب خاکی فتاده بر زمین

روح او گردان برین چرخ برین

مشکل ما حل کن ای سلطان دین

تا ببخشد حال تو ما را یقین

مال ایشان خون ایشان دان یقین

زانک مال از زور آید در یمین

آن شده آواز صافی و حزین

ای خدا وی مستغاث و ای معین

مرغ مرده پیش بنهاده که این

می‌کند این بانگ و آواز و حنین

هست بی حزمی پشیمانی یقین

بشنو این افسانه را در شرح این

بعد ده سال و به‌هر سالی چنین

لابه‌ها و وعده‌های شکرین

آنک می‌گفتی که کو اینک ببین

دشت می‌دیدی نمی‌دیدی کمین

آنک گستاخ آمدند اندر زمین

استخوان و کله‌هاشان را ببین

یار نیکت رفت بر چرخ برین

یار فسقت رفت در قعر زمین

دانهٔ هر میوه آمد در زمین

بعد از آن سرها بر آورد از دفین

جز که نادر باشد اندر خافقین

آدمی سر بر زند بی والدین

اشکمش گفتی جواب بی‌طنین

که اباد الله کید الکاذبین

گفت یزدان از ولادت تا بحین

یفتنون کل عام مرتین

بلعم باعور و ابلیس لعین

ز امتحان آخرین گشته مهین

کر و فر و آب و تاب و رنگ بین

فخر دنیا خوان مرا و رکن دین

باشد اغلب صید این بز همچنین

ورنه چالاکست و چست و خصم‌بین

هر که می‌آمد بگفتا نیست این

هین در آ خواجه در آن گوشه نشین