ذره ای در پیش عارف از ورع

بهتر از صوم و صلات با جزع

بهر ح ق از خلق گشته منقطع

روز و شب حکم خدا را متبع

ای نور اله از مه رخسار تو لامع

مهر ازل از آینه ی روی تو طالع

رویت که بود آینه ی صنع الهی

بینند دران اهل نظر جلوه ی صانع

از شوق گل روی تو شد آدم خاکی

[...]

بسا جنس زبون کز حسن طالع

شود بالای جنس خوب واقع

که می‌گرداند این چرخ مرصع

که برمی‌آرد این دلو ملمع

مکن بهر شکم اوقات ضایع

بهر چیزی که باشد باش قانع

گبر چندین ساله‌ای در حین نزع

کرد بر حقیقت اسلام، قطع

جعد پریشانی ازو مجتمع

منصب جبریلی از و مرتفع

گل و لاله ز رخ افکنده برقع

که دیده این چنین تخت مرصع؟

که گویی زین عروس سبز مقنع

در آب افتاده خلخال مرصع

نشیند همچو ارکان چون مربع

بود مهر فلک، تخت مرصع

نشسته جسرت اندر جگ مربع

به تخت زر به سر تاج مرصع

پر و بالش برید از تیغ لامع

کزان شد نسر طائر نسر واقع

خورشید روئی گردید طالع

دردم نهان شد چون برق لامع

گر ایستادی آتش فنادی

هم در مدارس هم در صوامع

آنرا که دیدش طالع قوی بود

[...]

نحم خیالت گردد چو طالع

در چرخ آیند اهل صوامع

رو مینماید دل می‌رباید

لیکن نپاید چون برق لامع

آن هم بوقتی بر نیک بختی

[...]

آتش مهر تو را فیضت عجب در سر گرفت

آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع

ز وصل تو نتوان شد به گفتگو خرسند

چگونه فیض توان صبر از عیان به سماع

آتش مهر تو را فیضت عجب در سر گرفت

آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع

ز وصل تو نتوان شد به گفتگو خرسند

چگونه فیض توان صبر از عیان به سماع

آن بت که مرا شد است مانع

دارد ز نگاه، حکم راجع