نباشد گر در ادراکت موانع

شنو شرح مجالی و مطالع

بود ملکوت خود مجلای رابع

بلفظی هم منصات و مطالع

جمال مطلق است آنحسن جامع

هر آن حبی بسوی اوست راجع

چو ز اشیاء بود انسان جمله جامع

در او شد جمع کل حسن صانع

شئونات نکوئی در مجامع

باصل حسن باشد جمله راجع

نبود ار امر حق در عین واقع

کجا آدم بگندم بود طامع

همه افعال و تأثیرات تابع

بود بهر وجود اندر مصانع

ششم گشت از مراتب کون جامع

که انسان است و حق در عین واقع

سؤال از عارفین هم در مواقع

بسوی حادثات است آنچه راجع

هم استشراف او اندر طوالع

بشوق آرد کند رفع موانع

دگر بشنو ز من معنای مطلع

که تحقیق مطالع راست مجمع

شود ظلمات کثرت جملع ضایع

بنور وحدتش بی‌منع و مانع

دگر اندر ظواهر حکم شارع

بود میزان به احکام و شرایع

خضوع از مردمت باشد توقع

برنجی گر بجا نامد تواضع

ولیکن این تواضع وین تخشع

بود مخصوص خاصان در ترفع

دگر شرط کرم باشد تواضع

بهر کو دارد از جودت تمتع

و گر بیم و امید است از مضارع

بود آن هر دو بر وقت تو مانع

آن یکی را خوان خفی وین را، جلی

اولین الله و آن دوم علی(ع)

کاندر آن شب چون دلم شد منجلی

هر کجا دیدم علی دیدم علی(ع)

ای که در جهان، طالب حقی!

رو تو پیشه کن، تقوی و ورع

چند چون گدا، پیش این و آن

بهر سیم و زر، می کشی جزع

این سخن در است قول مصطفی است

[...]