گه دو بیگانه به هم پیوسته

گه دو همخانه ز هم بگسسته

یکی حرف سعادت نقش بسته

یکی سر رشته دولت گسسته

نه هرگز بر دلش باری نشسته

نه یکبارش به پا خاری شکسته

ز بالین سنبلش در هم شکسته

به گل تار حریرش نقش بسته

قبا بسته کله گوشه شکسته

به زرین خانه های زین نشسته

منم آن بحری کشتی شکسته

برهنه بر سر لوحی نشسته

ولی جانش ز داغ دل نرسته

ازان زر بود در آتش نشسته

به صورت بود با مردم نشسته

به معنی از همه خاطر گسسته

خوش آن کز بند صورت باز رسته

ز سحر چشمبندان چشم بسته

ز مدین کاروانی رخت بسته

به عزم مصر با بخت خجسته

بگفت از گریه زانم دل شکسته

که نبود عشق کس بر من خجسته

درش زآمد شد بیگانه بسته

امید آشنایان زان گسسته

به جایی دید شهبازی نشسته

ز قید دست شاهان باز رسته

پریرویان مصری حلقه بسته

به مسندهای زرکش خوش نشسته

زلیخا نیز بود آنجا نشسته

زبان از کذب و جان از کید رسته

در آن نی بست بود افتاده خسته

چو صیدی تیرها گردش نشسته

به هر شاخی ازان مرغان نشسته

ولیکن از نوا منقار بسته

پدر را دید با مادر نشسته

به رخ چون خور نقاب نور بسته

مفاتیح آور درهای بسته

جبایر بند دلهای شکسته

درون از نقش کثرت پاک شسته

ز کثرت سر وحدت باز جسته