ز جیحون به روز دهم بگذریم

وزان پس پیی خاک را نسپریم

ز رای وز تیمار او نگذریم

نفس جز به فرمان او نشمریم

نشاید کزین پس چمیم و چریم

وگر تاج را خویشتن پروریم

چه سازیم تاهرکسی برخوریم

وگر سایهٔ او به پی بسپریم

ازین مرز آباد ما بگذریم

سپه را همه پیش دریا بریم

سرانجام گفتند ما کهتریم

ز فرمان شاه جهان نگذریم

که بهرام شاهست و ماکهتریم

سر دشمنان را بپی بسپریم

به آواز گفتند ما کهتریم

ز رای و ز فرمان تو نگذریم

وگر شد همه زیر یک چادریم

به مردی همه یاد هم دیگریم

خردمند شاهی و ما کهتریم

همی خویشتن موبدی نشمریم

همان به که لشکر بدین سو بریم

بیابان و فرسنگها نشمریم

یک امروز با کام دل می خوریم

غم روز ناآمده نشمریم

اگر کشته گر مرده هم بگذریم

سزد گر بچون و چرا ننگریم

بباشیم و تا نیم‌شب می خوریم

دگر نیمه تیمار لشکر بریم

همان به که ما جام می بشمریم

بدین چرخ نامهربان ننگریم

اگر سر همه سوی خنجر بریم

به روزی بزادیم و روزی مریم

که ما شاه را بنده و چاکریم

زمین جز به فرمان او نسپریم

به کاووس یکسر چه پوزش بریم

بدین دیدگان چون بدو بنگریم

که ما شاه را سر به سر کهتریم

زمین جز به فرمان او نسپریم

بدو گفت ما شاه را کهتریم

اگر کهتری را خود اندر خوریم