خورم استخوانش بسان بره

نمایم به گردان دلیری سره

چو نوشاد و طنجه سوی میسره

ستاده به میدان گرگ و بره

همه میمنه کوفت بر میسره

چو گرگی که افتد میان بره

چو شد راست آن میمنه میسره

چو شیر ژیان پیش برج بره

دگر ره بزد خویش بر میسره

چو شیری که خود را زند بر بره

بگفت و بپوشید جنگی زره

بزد بر سر ترک رومی گره

در افکند دریا بر ابرو گره

بپوشید در آب ماهی زره

سپرهای روسی و چندی زره

چو زلف بتان سر به سر پر گره

نهان کرده تن را به زیر زره

به ابرو درافکنده از کین گره

جامه چون درتوله است از قنطره

در کدینه گشت پاره یکسره

مفرش از جرجانی و مخفی شمار

در جهای خط و حبر محبره

لشکر موئینه را صوف بین

[...]

آن را که بود نور نبی در بشره

حاجت نبود به طول و عرض شجره

وان را که ز رخ نتابد این نور سره

شجره ندهد به غیر لعنت ثمره

به نان خشک کاوردی به پیشم

چرا باشی به جود خویش غره

کماج خیمه را ماند که نتوان

ز وی کندن به دندان نیم ذره

چو نان تو ز چوب آمد چه بودی

[...]

گرد خانه کتابهای سره

از خری همچو خشت کرده خره

ور زراعت کند به دشت و دره

یا به ده یا به شهر و باغ و تره

صرف کردی همه حیات سره

در قراآت سبعه و عشره

دانه ای را که خورد ازان شجره

شد وجود من و تواش ثمره

غضب آمد خراشگر چو اره

اره است آن بلی ولی دو سره

نه بر ابروی آن گروه گره

نه پر آژنگ رویشان چو زره

هر که بود از خادمانش یکسره

گوسفندش نام بودی یا بره

جمع کتب از سره و ناسره

کرده چو خشت است به گردت خره