غم پروانه چون از حد بدر شد

ز سوزش شمع را آخر خبر شد

بحمدالله که باز از عدل یعقوبی جهان پر شد

بنای خطبه ی شاهی بنام بایسنغر شد

طوف آن باغ چون میسر شد

میل درویش سوی منظر شد

تاج یک سو فتاد و ابتر شد

همه خیل و سپاه بی‌سر شد

مهی برفت ازین شهر و شور شهر دگر شد

که از غروب و طلوعش دو شهر زیر و زبر شد

ازین دیار سفر کرد و کشت اهل وفا را

در آن دیار ستاد و بلای اهل نظر شد

ز سیل فرقتش این بوم جای سیل شد ارچه

[...]

ناگاه سمند جان بهر سفر عقبی

منصوری شاعر تاخت و ز دهر مسافر شد

این طرفه که نام او منصوری شاعر بود

تاریخ وفاتش نیز منصوری شاعر شد

به عین عشق آنکو دیده‌ور شد

همه عیب جهان پیشش هنر شد

کمال عشق در وی کارکر شد

نهال آرزویش بارور شد

اگر بازار خسرو با شکر شد

نمی‌باید تو را خون در جگر شد

حکیم این راز را خود پرده در شد

که رازی کن دو بیرون شد سمر شد

چنان گلشن زحسنش بهره ور شد

که رنگ گل شگفت و تازه تر شد

که چون این قصه در عالم سمرشد

شه کار آزمایان را خبر شد

مزاجش را هوای جان مضر شد

علاجش هم به آتش منحصر شد

در آتش چون سمندر غوطه ور شد

همه ذرات او آتش شرر شد

ز خوان غیب یک نعمت نصیب ما و ساغر شد

ز خون خوردن چرا نالیم کاین روزی مقدر شد

دل از آمیزش بیگانه و خویشان به تنگ آمد

بیابان جنونی کو که صحبت‌ها مکرر شد

در حرص ار به رویت بسته گردد گنج‌ها یابی

[...]

ز شیرین جان‌ها بس که تیغت شهدپرور شد

لب تیغت به هم چسبید و من شادم که بهتر شد

ز آغاز انتهای کار دنیا می توان دیدن

شرر را زندگی در ساعت اول مکرر شد

سموم کشت طالع گشت گرمی هواداران

[...]

کنون سامان دردم بیشتر شد

شکست دست سود این سفر شد

ره و رسم جفاجویان دگر شد

کسی کو بود رهزن راهبر شد

خرد ججهار را هم راهبر شد

سوی درگاه شاهنشه بسر شد

دو سر بر یک سنان یکبار در شد

حساب هر دو آخر سربسر شد