چو یک سال نزدیک طایر بماند

ز اندیشگان دل به خون در نشاند

پرستندهٔ باده را پیش خواند

به خوبی سخنها فراوان براند

همان روز ازان مرز لشکر براند

ورا بسته در پوست آنجا بماند

چو از قلب شاپور لشکر براند

چپ و راستش ویژگان را بخواند

چو ایشان برفتند لشکر براند

جهان‌آفرین را فراوان بخواند

سرش تیز شد موبدان را بخواند

زمانی فراوان سخنها براند

کمر بست و ایرانیان را بخواند

بر پایهٔ تخت زرین نشاند

نگه کرد منذر بدو خیره ماند

به زیر لبان نام یزدان بخواند

هیون از بر ماه‌چهره براند

برو دست و چنگش به خون درفشاند

بشب کس فرستاد و او را بخواند

برابرش بر تخت شاهی نشاند

همه زیردستان خود را بخواند

شب تیره چون باد لشکر براند

فرستاد و ایرانیان را بخواند

ز روز گذشته فراوان براند

همه بار کردند و دیگر نماند

همی شاددل کاروان را براند

جهاندار زان در شگفتی بماند

همه موبدان و ردان را بخواند

بدو آسیابان و زن خیره ماند

همی هر یکی نام یزدان بخواند

ببینید تا زان بزرگان که ماند

بریشان به جز آفرین را که خواند

چو بشنید دختر پدر را بخواند

همی از دل شاه خیره بماند

چو نان خورده شد آرزو را بخواند

به کرسی زر پیکرش برنشاند

چو پاسخ شنید اسپ در خانه راند

زن میزبان شوی را پیش خواند

جهاندار گستهم را پیش خواند

ز خاقان چین چند با او براند