کنون کن گر توانی کرد کاری

که زین بهتر نیابی روزگاری

نزاری بی قراری دل‌فگاری

ز هر چشمی رونده رودباری

فراوان رنج یابد دام داری

به دشت و کوه تا گیرد شکاری

شتر در پیش و استر ده هزاری

نبد دینار و گوهر را شماری

نه باشد حال او را پایداری

نه طبعش را همیشه سازگاری

ز لشکرگاه شاهنشه کناری

مگر پیوسته بد با جویباری

چو ابری بود دستش نوبهاری

همی بارید در شاهواری

به هر شهری شد از وی شهریاری

به هر مرزی شد از وی مرزداری

ترا دادم کلاه شهریاری

که رای شهریاری نیک داری

بگفتم داستانی چون بهاری

درو هر بیت زیبا چون نگاری

ز بس آزادگی و خوب کاری

قضا خواهی ز عالم بازداری

همی سازد به تخت و کامگاری

همی جویدْش ساز بختیاری

ای آنکه تو بر ساعد اقبال سواری

ای آنکه تو بر مرکب فرهنگ سواری

آرام دل شهری و کام دل شاهی

خورشید بزرگانی و امید تباری

نام تو جوانشیر نه بیهوده نهادند

[...]

ای نگاری که ز دل کفر و ز رخ دین آری

دل من بردی و کردی رخ من دیناری

چشم تو دین برباید رخ تو باز دهد

چه بلائی تو که هم دین بر و هم دین آری

گل با خار بود نرگس بی خار بود

[...]

بتی را که بودم بدو روزگاری

جدا دارد از من بد آموزگاری

نداند غم و درد هجران یاران

جز آن کازموده است هجران یاری

اگر هرکسی طاقت هجر دارد

[...]

دماری تو ای چشم و دل را دماری

دم آری بچشم اندر ای دل دم آری

ایا سنگ دل دلبر سیم سیما

بت قند لب لعبت قندهاری

چه بندی بزلفین که جز دل نه بندی

[...]

ز بوی باد آزاری ز نقش ابر نیسانی

نه پندارم که با بستان بهشت عدن یاد آری

شده کافور مینائی براغ از صنع یزدانی

شده دینار مرجانی بباغ از فعل داداری

گل و شمشاد دیداری ترنج و نار پنهانی

[...]

که را مهربانی نماید نگاری

بخوشی گذارد همی روزگاری

که را یار بد مهر و ناساز باشد

نباشد بکام دلش هیچ کاری

من از مهربانان دل خویش دادم

[...]

کمر بستند بهر کین شه ترکان پیکاری

همه یک رو به خونخواری همه یکدل به جراری

یکی ترکان مسعودی به قصد خیل مسعودان

نهاده تن به کین‌کاری و دلداده به خونخواری

به سان کوه از انبوهی و چون ریگ از فراوانی

[...]

مرا به ناله و زاری همی‌بیازاری

جفای تو بکشم زانکه بس سزاواری

تو را به جان و تن خویشتن خریدارم

مرا به قول بداندیش می‌بیازاری

به جان شیرین مهر تو را خریدارم

[...]