ز مژگان چنگل شاهین گشاده

چو شاهین در پی کبکان فتاده

که در دام نفس و هوی اوفتاده

به لهو و لعب، عمر بر باد داده

صد مجلد، کتاب بگشاده

در عذاب مخلد افتاده

اندر پی آن کتب افتاده

پشتی به کتاب خداداده

آن علم تو را کند آماده

از قید جهان کند آزاده

اندر پی آن کتب افتاده

پشتی به کتاب خدا داده

صد مجلد کتاب بگشاده

در عذاب مخلد افتاده

به عهدش طفل نومیدی نزاده

و گر هم زاده جان در راه داده

اطاعت پیشگان شاهزاده

به طاعت نقد جان بر کف نهاده

ان را که ز عقل دید ساده

ز آنجاش برات عقل داده

بتان را چپوت و شیخ زاده

شکیب عاشقان بر باد داده

چو دریا جمله درهایش گشاده

تماشائی درو چشم آبداده

بباده تا کرا باشد اراده

همیشه جام بر کف ایستاده

بساط خاک شد چون بزم باده

بهر سو گرسنه مستی فتاده

هدف وارم همیشه رو گشاده

به پیش تیر تقدیر ایستاده

براه کاهلی تا پا نهاده

یکی دانسته طول و عرض جاده

چو با بر سایه گردن نهاده

بگردنگاه راهش اوفتاده

اگر باشد کف خاکی بجاده

بود چون دست ممسک ناگشاده

عنان سیر را سرعت نداده

چو طبع من روان و ایستاده

میان سبزه کشتی ره گشاده

کسی دیده است این دریا و جاده