هم ز ما باشد یکی از ما بود

گر چنین عاشق شوی زیبا بود

قطرهٔ کو غرقهٔ دریا بود

هر دو کونش جز خدا سودا بود

قطره را پیوسته استسقا بود

زآنکه میخواهد که چون دریا بود

آن و این و این و آن اینجا بود

لیکن آنجا اینهمه سودا بود

هر که را محبوب اودنیا بود

در جهنم دائمش ماوا بود

اندر این ره خار باخرما بود

اندر این ره عشق با غوغا بود

چون بمیری تو رهت آنجا بود

بعد از آنت مسکن و ماوا بود

قطره را پیوسته استسقا بود

در درون قطره صد دریا بود

جوهری کز بحر بی همتا بود

یابدش غوّاص اگر بینا بود

مولی قوام دین که بر اقلیم حلّ و عقد

کلک گره گشای تو فرمان روا بود

تر گردد از حیای کفت ابر هر زمان

وین قطره ها کزو بچکد از حیا بود

با طبع تو مثل نتوان زد ز موج بحر

[...]

صدر کبیر عالم عادل ضیاء دین

ای آنکه کار تو همه جود و سخا بود

تا آب خامۀ تو خورد بوستان ملک

لابد نبات او همه نصرت کیا بود

پیش نسیم خلق تو گر مشک دم زند

[...]

جان و جهان چو روی تو در دو جهان کجا بود

گر تو ستم کنی به جان از تو ستم روا بود

چون همه سوی نور تست کیست دورو به عهد تو

چون همه رو گرفته‌ای روی دگر کجا بود

آنک بدید روی تو در نظرش چه سرد شد

[...]

گر مایهٔ دهر جان فزا بود

زیرا که در او پری ما بود

مر پریان را ز حیرت او

هر گوشه مقال و ماجرا بود

عقلست چراغ ماجراها

[...]

من چو لب گویم‌، لب‌ِ دریا بود

من چو لا گویم مراد الّا بود

او بقول و فعل یار ما بود

چون بحکم حال آیی لا بود

مرد سفلی دشمن بالا بود

مشتری هر مکان پیدا بود

بر لب جو بخل آب آن را بود

کو ز جوی آب نابینا بود

میل روحت چون سوی بالا بود

در تَزایُد مرجعت آنجا بود

چون در آید در تک دریا بود

دیدهٔ فرعون کی بینا بود

روی سرخ از غلبه خونها بود

روی زرد از جنبش صفرا بود