گله می گردان و با ما راز کن

هی هئی بر یاد ما آغاز کن

ساقیا برخیز و مجلس ساز کن

باز رسم تازه ای آغاز کن

آب لب خندان شیرین باز کن

قصه ی فرهاد و شیرین ساز کن

گریه آمد نوح را آواز کن

کز پی توفان سفینه ساز کن

طوطئی ای جان من پرواز کن

رو به هندستان عز و ناز کن

ساز راه ارمنیه ساز کن

همرهان راه را آواز کن

بارگاه پادشاهی ساز کن

طرح ایوان و رواق آغاز کن

مملکتی بهتر ازین ساز کن

خوشتر ازین حجره، دری باز کن

سبک باش و افسانه ای ساز کن

دری از طرب بر رخش باز کن

روزنِ جان بر دلِ ما باز کن

دیدهٔ ما را صدفِ راز کن

خیز و نوای حُدی آغازکن

مست شدم زمزمه‌ای سازکن

یک زمان بنشین و با ما راز کن

عقده‌ای در رشته دارم باز کن

رو نمازی این چنین آغاز کن

خانهٔ دین را عمودی ساز کن

جامهٔ احرام در بر ساز کن

بابِ دل ز اللّه اکبر باز کن

ساز و برگی از شهادت ساز کن

اَشْهَدُ اَنْلا اله آغاز کن

یار را با خویشتن دمساز کن

لب سوی او بر نصیحت باز کن

به جان دوست مطربا، نوای عشق ساز کن

هزار رخنه بر دلم، ز نغمه‌ی حجاز کن

به یاد زلف آن صنم، فسانه را دراز کن

تو نیز ساقیا گره، ز زلف خویش باز کن

«وفایی» دمی قصّه آغاز کن

به آل عبا خویش دمساز کن

کایخفته خوش ببستر خون دیده باز کن

احوال ما ببین و سپس خواب ناز کن

ایوارث سریر امامت به پای خیز

بر کشتگان بی کفن خود نماز کن

طفلان خود بورطۀ بحر بلانگر

[...]

نو عروسا تار گیسو باز کن

مو کنان آهنگ ماتم ساز کن