کنیزی بدین چهره هم خوار نیست

که در خوب‌رویی کسش یار نیست

جز ایزد پرستیدنش کار نیست

به نزدیک او خلق را بار نیست

درین پاسگه هرکه بیدار نیست

جهانبانی او را سزاوار نیست

بجز دانه کاری مرا کار نیست

به من پادشاهی سزاوار نیست

به دردی که زخمش پدیدار نیست

به زخمی که با مرهمش کار نیست

مرا با حساب جهان کار نیست

که این رشته را سر پدیدار نیست

در آن بزم کاشوب را کار نیست

جز این نامه نغز را بار نیست

گرچه همه مملکتی خوار نیست

یار طلب کن که به از یار نیست

هیچ در این نقطهٔ پرگار نیست

کز خط این دایره بر کار نیست

پشتهٔ این گِل چو وفادار نیست

روی بدو مصلحت کار نیست

عشق را اندر دو عالم هیچ پذرفتار نیست

چون گذشتی از دو عالم هیچکس را بار نیست

هر دو عالم چیست رو نعلین بیرون کن ز پای

تا رسی آنجا که آنجا نام و نور و نار نیست

چون رسی آنجا نه تو مانی و نه غیر تو هم

[...]

هر که درین درد گرفتار نیست

یک نفسش در دو جهان کار نیست

هر که دلش دیدهٔ بینا نیافت

دیدهٔ او محرم دیدار نیست

هر که ازین واقعه بویی نبرد

[...]

دل بگسل از جهان که جهان پایدار نیست

واثق مشو به او که به عهد استوار نیست

در طبع روزگار وفا و کرم مجوی

کین هر دو مدتی است که در روزگار نیست

رو یار خویش باش و مجو یاری از کسی

[...]

گر دو عالم شد همه یک بارنیست

در زمین ریگی همان انگار نیست

بعد ازین کس واقف اسرار نیست

زانک اینجا موضع اغیار نیست

وانک او را دیدهٔ خون بار نیست

گو برو کو را بر ما کار نیست

پس نبی گفتا کسی را بار نیست

در درون خانه خود اغیار نیست

هرکه او در عشق با ما یار نیست

دیدن او خود مرا در کار نیست

هیچکس از ظلم برخوردار نیست

ظلم را با دین و ایمان کار نیست

دیگرت با وعظ گفتن کار نیست

چون ترا اندر نظر اغیار نیست