به مهراب و دستان رسید این سخن

که شاه و سپهبد فگندند بن

خروشان ز کابل همی رفت زال

فروهشته لفج و برآورده یال

همی گفت اگر اژدهای دژم

[...]

چو بنمود خورشید تابان درفش

معصفر شد آن پرنیان بنفش

تبیره برآمد ز درگاه شاه

بابر اندر آمد خروش سپاه

بپیش سپه بود پولادوند

[...]

بگفت این و درماند در غم اسیر

ستد خاتم و در فگندش به شیر

به کدبانوش برد با بیم و درد

ستد شیر گلشاه، لختی بخورد

پدید آمد انگشتری اندر اوی

[...]

ای خوانده بسی علم و جهان گشته سراسر،

تو بر زمی و از برت این چرخ مدور

این چرخ مدور چه خطر دارد زی تو

چون بهرهٔ خود یافتی از دانش مضمر؟

تا کی تو به تن بر خوری از نعمت دنیا؟

[...]

محمد ای به جهان عین فضل و ذات هنر

تویی اگر بود از فضل و از هنر پیکر

تو را خطیبی خوانند شاید و زیبد

که تو فصیح خطیبی به نظم و نثر اندر

گر این لقب را بر خود درست خواهی کرد

[...]

برآمد ناگه آن مرغ فسون‌ساز

به آیین مغان بنمود پرواز

چو شیرین دید در سیمای شاپور

نشان آشنایی دادش از دور

به شاپور، آن ظن او را بد نیفتاد

[...]

بیا ساقی آن می‌ که فرخ‌پی است

به من ده که داروی مردم می است

می‌یی کاوست حلوای هر غم‌کشی

ندیده به جز آفتاب آتشی

جهان بینم از میل جوینده پُر

[...]

الا ای موی مشکین رنگ آخر

شدم مویی نیم از سنگ آخر

الا ای مشکموی افتاده‌ام من

چو موی تو به روی افتاده‌ام من

منم چون موی تو در چین نشسته

[...]

بودم اندر تون بوقت کودکی

داده از کف رشتهٔ آسودگی

زار و بیمار و ضعیف و ناتوان

مانده از من یک رمق از نیم جان

هشت ماه متّصل بیمار و زار

[...]

معلم کیست عشق و کنج خاموشی دبستانش

سبق نادانی و دانا دلم طفل سبق خوانش

ز هر کس ناید این استاد شاگردی نه هر کوهی

بدخشان باشد و هر سنگپاره لعل رخشانش

زبان جز بی زبانی نیست این نادر معلم را

[...]

مرا، طبع اگر نارسا، یا رسا

نباشد گریز از حدیث کسا

گذشتن مرا از حدیثی چنین

بسی دور، باشد ز رأی رزین

ز روح القدس جویم اوّل مدد

[...]

ذات‌ پاک لا بشرط بی‌قرین‌

بر زمین‌ افتاد چون از پشت‌ زین‌

آن مسیح‌ عشق‌ اندر اصطلاح

بر زمین‌ آمد ز پشت‌ ذوالجناح

نی‌ ندانم‌ اصطلاحی‌ ای عمو

[...]