چل روز ترا جایگهی تیره دهم

چوب گل و شور بای به، جیره دهم

گر ، به نشدی بالله اگر من باشم

زنجیر کنم ترا نه زنجیره دهم

تا مهره اشعار ترا نخ کردم

مردم ز بس آفرین و بخ بخ کردم

این معجزه بس بود ز شعر تو که من،

در فصل تموز شهر ری یخ کردم

شیطان که همی گوید: افسون کردم

آدم ز جنان و خلد بیرون کردم

بالله که اگر نبود گم ره می گفت:

از پایه او نه کم، نه افزون کردم

ای خالق خلق، وای جهان دار جهان

رحمی کن وزین گند دهانم برهان

یا شامه واستان ازین مغز و دماغ

یا رایحه بازگیر ازان کام و دهان

رشتی علی ای رفیق دیرینه من

ای مهر تو جا گرفته در سینه من

اغماض مکن، راست بگو، از چه سبب

من مهر تو می ورزم و تو کینه من؟

ای خان عظیم شان مرا خوار مبین

خود را گل نو رسته ، به گل زار مبین

تو نصف گلی، نه گل چو چشم احول

یک را دو، به دیدار ، پدیدار مبین

رشتی علی از حجره سوی دشت مرو

با ساده رخان جانب گلگشت مرو

تبریز نشین و درس خوان، آدم شو

سنگین بنشین، سبک مشو، رشت مرو

زنجیره نشین، طلاق زنجیره بده

حسرت به نکاح آور و پاکیزه بده

کو خدمت تو؟ که زحمت خواجه دهی

هر دم که: مواجب بده و جیره بده

ای خواجه بیا خوش تر ازین پند مخواه

دل از طمع زیاده در بنده مخواه

با این بخر و بغل که داری زنهار

از سیر و پیاز و گند و ناگند مخواه

رشتی علی: ای وای که بد نام شدی

بازیچهٔ کودکان حمام شدی

رفتی که کنی رام، خودت رام شدی

با این همه پختگی، چرا خام شدی؟

شیطان توئی ای حاجی و عیار توئی

بیرون‌کن بوالبشر ز گلزار توئی

اما که درین کار، زیانکار توئی

کو مالک خلد و هالک نار توئی

زنهار به ری رای تمتع نکنی

وز خواجه همسایه تتبع نکنی

آسوده وجودی که به راحت داری

آلوده به زحمت تهوع نکنی

چنین گوید غلام تو جلایر

که من رفتم ز شرا تا ملایر

بدیدم جملگی شه زادگان را

همه سرو سهی آزادگان را

ندیدم مثل شه زاده محمد

[...]

جلایر در سواری اوستاد ست

به اسب اندازی از رستم زیادست

جرید افکن، تقلا زن، سواری است

تفنگ اندازی، و نیزه گذاری است

به پیش روی قیقاج و چپ و راست

[...]

جلایر هر دو چشمش سرمه دارد

ز پوشن یک عبا، یک ترمه دارد

قبای عاقری پوشد بغل بند

کلاهش از عرق گاهی کند گند

فرنگی باشدش ار خالقی چیت

[...]

جلایر سینه پر سوز دارد

وطن در تکیه نوروز دارد

کند هر روز و شب یک اشرفی صرف

سوای قیمت فرش و مس و ظرف

زمستان است و درها پرده خواهند

[...]

جلایر قرض او بی حد و مر، شد

ز سرما حالتش از سگ بتر شد

جلایر تا زنخ در زیر قرض است

ز سرما تا سحر هر شب به لرز است

چرا شه زاده از حالش خبر نیست

[...]

جلایر یک سفر بغداد کرده

زیاران و رفیقان یاد کرده

خصوصا در زیارت های مخصوص

به زیر چلچراغ و پای فانوس

اول داده به باشماقچی فلوسی

[...]

امام و پیشوا در خنده افتاد

دو لعلش در سخن تابنده افتاد

که مقصود تو با انجاح ماضی است

ولی عهد ازمحمدشاه راضی است

نگوید با پدر جز راست هرگز

[...]

خوشا آنان که ملک و آب دارند

یو و اوجار و چوم و گاب دارند

برون خانه شان یک خرمن کود

ز سرگین مراعی گشته موجود

همه نرخر زماده خر گرفته

[...]