پستی خاک و بلندی فلک

دو گواهش بس بود بر یک به یک

برگشادی مشکل ما یک به یک

تا نماندی در دل ما هیچ شک

در بیابانی که طاوس فلک

هیچ می‌سنجد درو بی‌هیچ شک

لیک صبرم هست تا طاس فلک

جمله در رویت بگوید یک به یک

عشق از افلاس می‌گیرد نمک

عشق مفلس را سزد بی‌هیچ شک

بدین ترتیب می‌دادش یکایک

ولی دانست کافزونست بی شک

زبان بگشاد کای شاه مبارک

اگر بهلول می‌جُستی تو اینک

من اکنون رشته‌ام این پشم اندک

بده وز بهرِ من گندم خر اینک

ببُرد آن تا وثاق آن کنیزک

بقبله کرد پس روی مبارک

خطاب آمد ز حق سوی ملایک

که هان چون بود ابرهیم مالک

بزرگ دینش گفت ای خرد کودک

اگر تو بودتی در کار زیرک

ز سیمرغ وز بلبل و ز چکاوک

همین یک مرغ دارد طبع زیرک

مگر نشنیدهٔ ای مرغ کوچک

خلاف امریا شد نامبارک

درآمد پیش طاوس ملایک

پی او قدسیان گشته فذلک

تویی مستحضر اسرار مدوک

مشو خاموش اقراء بسم ربک

ز روزن‌های مشکاتی مشبک

نشیمن کرده بر شاخی مبارک

نیابم خواب شب بسیار و اندک

ازین پهلو همی گردم بدان یک

تواضع مینهد تاجی بتارک

اگر خواهی علّو و اخفض جناحک

چو قیصر رفت، آن زیبا کنیزک

بنازیدی به فرزند مبارک

پدر را با پسر کاریست نازک

بتندی کار نپذیرد تدارک