شنیدی تو که با منصور حق گو

ز نادانی چها کردند با او

توئی و تونهٔ جانا تو بشنو

نداند این سخن جز مرد رهرو

نه چشم و صورتی ای مرد ره رو

تو صورت بین مشو زنهار بشنو

چوداری همتی ره بیشتر رو

قدم از خود کن و بی‌خویش درشو

بود دانا و فرق از تست تا او

کند درد ترا درمان و دارو

بلوغ عام چون او گشت رهرو

باول حالت خاص است بشنو

تو بیماری طبیبت مرد ره رو

بجان و دل ز من این راز بشنو

بمعنی هر که از آدم دهد بو

بود فرزند او دلخواه و دلجو

چو زین عالم ترقی کرد رهرو

سماعش را تو شرح و وصف بشنو

اگر اهلی ز من این نکته بشنو

بگوش دل یقین ای مرد رهرو

شناسا کن مرا با حضرت او

که برد او در جهان از سالکان گو

صد هزاران عارفان در گفتگو

اندرین ره لوح دل در شست و شو

این سخن را از ره مردی شنو

تا نمانی در قیامت در گرو

این نماز عشق را آنجا وضو

راست ناید جز به خون پاک رو

دگر سی گفت اگر خواهی بگو تو

دگر خواهی مگو و راز کم گو

نه کس داند حقیقت بازی او

ترا دارد یقین در گفت و درگو

خدا پیوسته با تست و تو با او

حقیقت اوست اندر گفت و در گو

خرابات فنادان و درو رو

ز من این نکتههای بکر بشنو

دلیلت با تو و تو بیخبر زو

چنین افتادهٔ در گفت و درگو

ابا خود آشنا باشد یقین او

ابا خود او بود در گفت و در گو