یکایک انبیا را دست جودش

یقین تشریف داد و ره نمودش

مگر موری نیامد پیش زودش

که تلی خاک پیش خانه بودش

ز بس کژی که زلف او نمودش

سر یک راستی هرگز نبودش

بجای آورد آنچ افتاده بودش

همی بایست مرگ خویش زودش

ولیکن کار چون افتاده بودش

نبود از خجلت و تشویر سودش

درآمد آتشی از عشق زودش

بغارت برد کلّی هرچه بودش

ز عالم جز جَوی حاصل نبودش

بداد و مشک بستد اینت سودش

چو آوردش بسوراخی که بودش

نبودش جای آن اشتر چه سودش

بگفت این و پس آن صورت که بودش

نهاد از زیر جامه پیش، زودش

ز بسخوشی که دل در خواب بودش

سپهر پیر خوابی دید زودش

یکی خادم که خدمتگار بودش

بگردانید سوی قبله زودش

بگویم با تو اسرار سجودش

که چون با حق تعالی راز بودش

همه با حق بوَد گفت و شنودش

برای حق بود جود و سجودش

هزاران کعبه سرگردانِ بودش

حقیقت آفرینش در سجودش

حقیقت مینماید بود بودش

اگرچه جملگی کرده سجودش

مه و خورشید هردو در سجودش

طلبکار آمده در بود بودش

برون انداخت از کشتی وجودش

درون بحر شد دریای بودش

نمود من در اوّل بود بودش

نمود خویش دیدم در نمودش

ندارم هیچ چیزی خبر نمودش

طلبکارم در اینجا بود بودش

دم آدم از آن دم یافت بودش

از آن دم عین آدم مینمودش