مگر آن شاه را از کینه خواهان

پدید آمد یکی دشمن ز شاهان

خوش آوازی ز خیل نیکخواهان

مؤذّن بود در شهر سپاهان

پشیمان گشت و چون صاحب گناهان

به پیش پیر آمد عذر خواهان

خردمندان چو آیند نزد شاهان

به نظم آرند دعای صبحگاهان

ستاده پای با جان عذر خواهان

گناه از بنده عفو از پادشاهان

چو هستت این گدا از نیک خواهان

مراعاتیش کن چون پادشاهان

شکفت از کار گلرخ شاه شاهان

که رُست او را نباتی در سپاهان

یکی شه بود در شهر سپاهان

که بودندی غلامش پادشاهان

خبر آوردش از شاه سپاهان

که شه همچون شکرگلراست خواهان

یقین دانم که نبود شاه خواهان

که گل گردد گلابی در سپاهان

جوانی بود بهزاد از سپاهان

که بودی پهلوان پادشاهان

منم امروز شمع پادشاهان

ز من در پرده مینازد سپاهان

چو تو رفتی سپهدار سپاهان

سپاهی خواست از اقلیم شاهان

بدانسان شاه گل را گشت خواهان

که با سی تن روان شد تا سپاهان

خبر شد زو بر شاه سپاهان

که برنایی‌ست تاج نیکخواهان

بسی راندند مرکب نیک‌خواهان

که تا رفتند در شهر صفاهان

چو شد روز دگر شاه سپاهان

بر گلرخ بیامد نیک خواهان

به وقت فرصتی گل گشت خواهان

که شاه او را بدزدد از سپاهان

کنون خواهم که وقت صبحگاهان

ازینجا سر نهی سوی سپاهان

بسا ننگا که باشد بر سپاهان

که زن دزدد کسی از شاه شاهان