مگر آن شاه را از کینه خواهان

پدید آمد یکی دشمن ز شاهان

خوش آوازی ز خیل نیکخواهان

مؤذّن بود در شهر سپاهان

پشیمان گشت و چون صاحب گناهان

به پیش پیر آمد عذر خواهان

خردمندان چو آیند نزد شاهان

به نظم آرند دعای صبحگاهان

ستاده پای با جان عذر خواهان

گناه از بنده عفو از پادشاهان

چو هستت این گدا از نیک خواهان

مراعاتیش کن چون پادشاهان

یکی شه بود در شهر سپاهان

که بودندی غلامش پادشاهان

شکفت از کار گلرخ شاه شاهان

که رُست او را نباتی در سپاهان

خبر آوردش از شاه سپاهان

که شه همچون شکرگلراست خواهان

یقین دانم که نبود شاه خواهان

که گل گردد گلابی در سپاهان

منم امروز شمع پادشاهان

ز من در پرده مینازد سپاهان

جوانی بود بهزاد از سپاهان

که بودی پهلوان پادشاهان

چو تو رفتی سپهدار سپاهان

سپاهی خواست از اقلیم شاهان

بدانسان شاه گل را گشت خواهان

که با سی تن روان شد تا سپاهان

بسی راندند مرکب نیک‌خواهان

که تا رفتند در شهر صفاهان

خبر شد زو بر شاه سپاهان

که برنایی‌ست تاج نیکخواهان

به وقت فرصتی گل گشت خواهان

که شاه او را بدزدد از سپاهان

چو شد روز دگر شاه سپاهان

بر گلرخ بیامد نیک خواهان

چو خسرو را دل گل بود خواهان

ز شهر روم آمد با سپاهان

در آن شب گو برون شد از سپاهان

دلم خاتون خود را بود خواهان