مرد آن دان کو بدین جعفر است

یا چو سلمان بر طریق حیدراست

اول معنیم حبّ حیدر است

زانکه از وی نور معنی انور است

این سخن ورد زبان قنبر است

این سخن شرحی ز روی بوذر است

آنکه سوزی نیستش خاکستر است

وآنکه سوزد همچو اخگر انور است

این کتب در جان خارج خنجر است

بلکه بر مثل سنان اشتر است

مظهر من وصف ذات مظهر است

آنکه شهر علم احمد را در است

کارچون زان یک کنیزک گشت راست

چارصد را دادن آزادی چراست

شیخ گفتش هیچدانی خوش چراست

گفت میدانم بگویم با تو راست

سخت کوشان قضا از چپ و راست

رمح کشتن بر دلش کردند راست

چون ازو عیسی سخن بشنود راست

گفت من بیزارم این هر سه تراست

گفت یک پاره ترا ای مرد راست

وآن دگر پاره که میبینی مراست

گفت این جامه خدای آورد راست

گفت هم اقبال و هم دولت تراست

کاین چه افتادست وین شورش چراست

ما نمیدانیم بر گوئید راست

این چنین کاری که هر ساعت مراست

کی شود از سوزن و از رشته راست

پنج منزل درنهاد تو تراست

راستی تو بر تو است از چپ و راست

بوسه داد و گفت اصحاب تراست

تا کنندامروز وجه سفره راست

گفت پس گر می بباید گفت راست

من ازآن ترسم که تا بامن چراست

بی نشانی پاک و بی نامی تراست

هست بر قد تو غیب الغیب راست

قدرت وعلم وارادت چون تراست

هرچه خواهی میتوانی کرد راست

حال خود با تو بگفتم جمله راست

چون شدی واقف کنون فرمان تراست