بگیرد بر تو هر دم صد غرامت

کند گاهیت جنگ و گه ملالت

وضو وغسل و ارکان طهارت

تمامت فهم کن اندر عبادت

تقرب کن تو با همصحبت خویش

بود بر جا همان بنیاد صحبت

موزع کن بخود اوقات و ساعت

بروز و شب بانواع عبادت

بخدمت کوش تا یابی تو حرمت

بخدمت مرد گردد اهل صحبت

بجان و جاه و مال ای مرد درویش

که تا تو داده باشی داد صحبت

بغیر از ظاهر قول شریعت

نگوید نکتهٔ اندر حقیقت

بدو کن اقتدا در جمله کاری

که تا ضایع نگردد روزگارت

بود دایم همیشه از محبت

نه دوزخ یادشان آید نه جنت

شوند غواص در بحر شریعت

بیابند اندرو درّ حقیقت

ای دریغا نفس ما در معصیت

خود خودی کرده بری از معرفت

ز بالا سوی شیب آمد ز عزت

تو بخشیدی مرا وراعز و قربت

وصال دوست دیدستی حقیقت

ازو آمد یقین عین شریعت

ترا این لحظه باید سوی دولت

گرائیدن که داری عز و قربت

چو باز آمد سوی دنیا حقیقت

یقین روز دگر شاه شریعت

بتو امید دارد در شفاعت

کزین رنجش تو بخشائی براحت

بکن درمان درد ما حقیقت

که قوت یافت از هر سو طبیعت

مرا اینجاست عز و قدر و قیمت

در اینجا دیدن جانان حقیقت

از اول درد مییابد حقیقت

دوم تقوی در اسرار شریعت

توانی یافت وصل اینجا حقیقت

اگر میبسپری راه شریعت