تنش جان کرد و جان در تن بقا شد

به یک ره صورت اندر جان فنا شد

حقیقت جان جان دید و فنا شد

بر او آن همه آنجا بقا شد

بلا اینجاکشید و کل لقا شد

از آن اینجایگه عین بلا شد

هر آن کو ترک خود کرد و فنا شد

حقیقت بیشکی دید خدا شد

نمودی کرد اینجا و فنا شد

لقا بنمود و در سوی خدا شد

خبر او یافت کو از خود فنا شد

فنا بگذاشت و در عین بقا شد

حقیقت سایه در بود فنا شد

در آن خورشید کل عین بقا شد

درآن خورشید هر کو در فنا شد

بگویم با تو کل بیشک خدا شد

بتو آدم نمود انبیا شد

که صافی گشت و بر صدق و صفا شد

ز دنیا هیچ دل شادان نباشد

که جان و دل بکلّی میخراشد

ز خاموشی که بودش مقتدا شد

از آن بر جزو و بر کل پادشا شد

کسی کو دید لا در لا فنا شد

حقیقت هم در آن دید خدا شد

چو شاه اینجا بداد از خود فنا شد

ز خود بفکند تا کلّی خدا شد

طبیعت را رها کرد و فنا شد

همین است این بیان دید خدا شد

وصال آن دید کاندر او فنا شد

ز عین لا اله اعیان لا شد

چو آدم در بهشت جان بقا شد

ز جنّت در گذشت و کل خدا شد

چنان در حق عیان سرّ لا شد

که گوئی دائما دید خدا شد

وصال عشق او را تا فنا شد

حقیقت خالق ارض و سما شد

وجود آدم از بود شما شد

حقیقت از شما اینجا فنا شد

دوای دردمندان را شفا شد

نمیدانم که در پرده چرا شد