سریرش باد در کشور گشائی

وثیقت نامه کشور خدائی

سررشتهٔ قدرت خدایی

بر کس نکند گره‌گشایی

حاسد ز قبول این روایی

دور از من و تو به ژاژ خایی

هر یک ز قبیله‌ای و جایی

جمع آمده در ادب‌سرایی

مجنون ز مشقت جدایی

کردی همه شب غزل‌سرایی

هر نقد که آن بود بهایی

بفروش چو آمدش روایی

ای راحت جان من کجایی؟

در بردن جان من چرایی؟

گویند ز عشق کن جدایی

این نیست طریق آشنایی

می‌سوخت به آتش جدایی

نه دود در او نه روشنایی

شوریده‌دلی چنین هوایی

تن در ندهدت به کدخدایی

می‌خواند سرود بی‌وفایی

بر نوفل و آن خلاف رایی

ای کز تو وفاست بی‌وفایی

پیش تو خطاست بی‌خطایی

گفت ار دگر این عمل نمایی

از خویشتن و ز من برایی

شد دشمن تو ز بی‌وفایی

خو باز بُرید از آشنایی

مردی که کند زن آزمایی

زن بهتر از او به بی‌وفایی

می‌زد به امید دست و پایی

از وی اثری ندید جایی

چون من به کریچه و گیایی

قانع شده‌ام ز هر ابایی

گفت ای پدر ای پدر کجایی؟

کافسر به پسر نمی‌نمایی

زینسان جگرت به خون گشایی

تو در جگر زمین چرایی؟

بسته به سه پایهٔ هوایی

بطن‌الحمل از چهار پایی