خرد در جستنش هشیار برخاست

چو دانستش نمی‌داند چپ از راست

فلک در طالعم شیری نموده‌است

ولیکن شیر پشمینم، چه سود است؟

ملک‌زاده در آن ده خانه‌ای خواست

ز سرمستی در او مجلس بیاراست

سخن چون گفته شد گوینده برخاست

بسیج راه کرد از هر دری راست

وز آن‌جا یک‌تنه شاپور برخاست

دو اسبه راه رفتن را بیآراست

نوازش کرد شیرین را و برخاست

نشاندش پیش خود بر جانب راست

ببرد انگشتری چون صبح برخاست

که بر بانگ خروس انگشتری خواست

عروس شاه نیز از حجله برخاست

به روی خویشتن مجلس بیاراست

قضای عشق اگر چه سرنبشته است

مرا این سرنبشت او درنبشت است

چو سر پیچید‌، گیسو مجلس آراست

چو رخ گرداند‌، گردن عذر آن خواست

تو را این کبک بشکستن چه سود است؟

که باز عشق کبکت را ربوده است

بسی فال از سر بازیچه برخاست

چو اختر می‌گذشت آن فال شد راست

که عشق و مملکت ناید بهم راست

ازین هر دو یکی می‌بایدت خواست

به صد زاری ز خاک راه برخاست

ز بس خواری شده با خاک ره راست

بسا فرزانه را کاو شیرزاد است

فریب خاکیان بر باد داده است

زن از پهلوی چپ گویند برخاست

مجوی از جانب چپ جانب راست

نه چندانم کسی در خیل پیدا‌ست

که گر میرم کند بالین من راست

خبر دادند خسرو را چپ و راست

که از ره زحمت آن خار برخاست

چو صبح آمد کنیز از جای برخاست

به دستان از ملک دستوری‌یی خواست

شبی بر عادت پارینه برخاست

به شِکر باز بازاری برآراست