ای گل، همه وقت این گل رخسار نماند

وقتی رسد آخر که به جز خار نماند

تاراج خزان آید و گلزار نماند

این تازگی حسن تو بسیار نماند

دایم گل رخسار تو بر بار نماند

[...]

ای دوای درون خسته‌دلان

مرهم سینهٔ شکسته دلان

مرهمی لطف کن، که خسته‌دلم

مرحمت کن که [بس] شکسته‌دلم

گرچه من سر به سر گنه کردم

[...]

در دریای سرمدست علی

جانشین محمدست علی

اسدالله سرور غالب

شاه مردان علی ابوطالب

هر که با شیر حق زند پنجه

[...]

شاه چون در گدا نظر می‌کرد

مهر او در دلش اثر می‌کرد

خواست تا پیش خویش خواند

گفت درویش پیش من خواند

کس نگوید به غیر من سیقش

[...]

چون کمان این سخن شنید از تیر

بر دلش زخم‌ها رسید از تیر

گفت تا کی شکست پیری من؟

بگذر از طعن گوشه‌گیری من

که تو هم بعد از آن که پیر شوی

[...]

چند روزی که شاه بنده‌نواز

سوی درویش جلوه کرد به ناز

مردمان پی به حال او بردند

ره به فکر و خیال او بردند

عیب‌جویان به عیب رو کردند

[...]

لاله‌زار جهان عجب باغی‌ست

که از آن باغ هر نفس داغی‌ست

نیست بوی نشاط در گل او

محنت‌افزاست صوت بلبل او

دهن غنچه‌اش که خندان‌ست

[...]

دو سرو لاله رخ بودند همزاد

که از مادر بشکل آن دو کم زاد

چنان بودند در خوبی یگانه

که گفتی: نیست فرقی در میانه

اگر این یک ملک، آن یک پری بود

[...]

بیا، ای پست همت، این چه سستیست؟

طریق رهروان گرمی و چستیست

حریفان بال همت باز کردند

بر اوج نه فلک پرواز کردند

تو از سستی بصد خواری فتادی

[...]

بیا، ای کوشش بسیار کرده

بسعی خویش خود را خوار کرده

گشایش از در صبرست، مشتاب

قراری گیر و صبری کن درین باب

نشاط آرزومندان ز صبرست

[...]

شنیدم عارف صاحب تمیزی

چو یوسف داشت فرزند عزیزی

چه فرزندی؟ که با جان کرده پیوند

چه پیوندی؟ که دل را کرده در بند

سهی سروی که با قد خرامان

[...]

درین بت خانه ما را قبله گاهیست

دل هر بت که بینی سنگ راهیست

بیا، این سنگ را دور افگن از راه

که سنگ این چنین کوهست جانکاه

اگر صد سال بت را قبله سازی

[...]