بسی رنج بردم در این سال سی

عجم زنده کردم بدین پارسی

چو از دفتر این داستان‌ها بَسی

هَمی خوانَد خوانَنده بَر هَر کَسی

مَگر خود دِرَنگم نباشَد بَسی

ببایَد سِپُردَن به دیگر کَسی

نبشتن یکی نه، که نزدیک سی

چه رومی، چه تازی و چه پارسی

نماند چنین دان جهان بر کسی

درو شادکامی نیابی بسی

جهان چون شما دید و بیند بسی

نخواهد شدن رام با هر کسی

به زرین ستام آوریدند سی

از اسپان تازی و از پارسی

ازآن برزده هر یکی شاخ سی

نگردد کم و بیش در پارسی

که تاج و کمر چون تو بیند بسی

نخواهد شدن رام با هر کسی

گرفتن نیارست و بستن کسی

وزان پس ندیدند کشتن بسی

چو رسم بدش بازداند کسی

نخواهد که ماند به گیتی بسی

نخواهد همی ماند ایدر کسی

بخوانند اگرچه بماند بسی

چو پیوستهٔ خون نباشد کسی

نباید برو بودن ایمن بسی

به کردارِ افسانه از هر کسی

شنیدم همی داستانَت بسی

سپاه انجمن شد برو بر بسی

نیاید همی یادش از هر کسی

فرستادمش زر و گوهر بسی

بر مادر او به دست کسی

سلیح‌ست بسیار و مردم بسی

سرافراز نامی ندانم کسی

همی گفت و می بود جوشان بسی

از ایران ندادند پاسخ کسی

نگه کردمی نیک هر سو بسی

ز پیوسته پیشم نبودی کسی

گزارندهٔ خواب باید کسی

که از دانش اندازه دارد بسی