ز نام و نشان و گمان برتر است

نگارندهٔ برشده پیکر است

که من شهر علمم علیم در است

درست این سخن قول پیغمبر است

شنودند کان‌جا یکی مهتر است

پر از هول شاه اژدها پیکر است

شوم گفت کان پادشاهی مراست

دل و دیده با ما ندارند راست

چنین گفت کایران دو رویه مراست

بباید شنیدن سخنهای راست

ز هر کس که بر پای پیشش براست

نشسته به یک رش سرش برتر است

که شاه از گمان و توان برتر است

چو بر تارک مشتری افسر است

گر ایدون که هرچت بپرسیم راست

بگویی همه شهر ترکان تراست

همه پادشاهی سراسر تراست

چو با ما کنی در سخن راه راست

نژادی ازین نامورتر کراست

خردمند گردن نپیچد ز راست

همه کارهای جهان را در است

مگر مرگ کانرا دری دیگر است

اگر بودن اینست شادی چراست

شد از مرگ درویش با شاه راست

تراگر منش زان من برتر است

پدرجوی را راز با مادر است

بزرگی و شاهی و لشکر وراست

بدو کرد باید همی پشت راست

شهنشاه بر مهتران مهتر است

ز کار آن گزیند کجا در خور است

پس پردهٔ تو یکی دختر است

که بر تارک بانوان افسر است

کرا مادر و خواهر و دختر است

همه پاک بر دست اسکندر است

تو گویی به دانش که گیتی مراست

نبینم همی گفت و گوی تو راست

ازان خواسته ده یکی مر تراست

بدین مردمان راه بنمای راست

بپرسید کاین خانه ویران کراست

میان ده این جای ویران چراست