ز سوی خزر نای رویین بخاست

همی گرد بر شد سوی چرخ راست

ابا یار خود خیره سر نام خواست

که او بفگند آن نکو راه راست

سیه رنگ بهزاد را پیش خواست

تو گفتی که بیستونست راست

برفت آن زمان پیش او نامخواست

تو گفتی که همچو ستونست راست

چو بشنید جاماسپ بر پای خاست

بدو گفت کای خسرو داد و راست

به جنگاوران گفت کهرم کجاست

درفشش نه پیداست بر دست راست

یکی جامهٔ سوکواران بخواست

بیامد بر داور داد و راست

ز من نشنود شاه جز گفت راست

تو آن کن که از پادشاهی سزاست

بدو گفت رویین دژ اکنون کجاست

که آن مرز از این بوم ایران جداست

می و رود بر خوان و میخواره خواست

به یاد جهاندار بر پای خاست

گذرگاه این آب دریا کجاست

بباید نمودن به ما راه راست

بدو گفت زان راه روکت هواست

به کاخ اندرون میزبان پادشاست

چنین گفت کامشب شبی پربلاست

اگر نام گیریم ز ایدر سزاست

ز خون بر در دژ همی موج خاست

که دانست دست چپ از دست راست

مرا از بزرگان بر این شرم خاست

که گویند گنج و سپاهت کجاست

کنون از تو اندازه گیریم راست

نباید بر این بر فزون و نه کاست

سرانجمن پور دستان کجاست

که دارد زمانه بدو پشت راست

تو آن کن که از پادشاهان سزاست

مدار آز را دیو بر دست راست

تهمتن بفرمود کز دست راست

نشستی بیارای ازان کم سزاست

تو آن گوی کز پادشاهان سزاست

نگوید سخن پادشا جز که راست