کنون کاین بزم دامادی بدیدی

سرود و آفرین هر دو شنیدی

بپرسید از برادر کاین تو دیدی

به چشم خویش یا جایی شنیدی

به جفت من دگر کس چون رسیدی

ز داد کردگار این چون سزیدی

چه بودی گر یکی آهم شنیدی

نهان از پرده رویم را بدیدی

ز همراهی جزین سودی ندیدی

که بوی آن سمن‌عارض شنیدی

هر آن گاهی که موبد را بدیدی

به جای جامه تن را بردریدی

اگر فرزانه آن بت را بدیدی

چو دیوانه به تن جامه دریدی

چو باد حسرت از دل برکشیدی

به نیسان باد دی‌ماهی دمیدی

مرا در کودکی تو پروریدی

وزان پس مرمرا بسیار دیدی

تو شادی زانکه روی ویس دیدی

ز نوشین لب سخن نوشین شنیدی

نه گر شاهین شدی در من رسیدی

و گر بادی شدی بر من وزیدی

نگویی تا تو از رامین چه دیدی

چرا او را ز هر کس بر گزیدی

مرا گر دل نه با او آرمیدی

تو تا اکنون مرا زنده ندیدی

نگارین روی آن دلبر تو دیدی

مرا در دام عشقش تو کشیدی

چو بادی از کهستان بردمیدی

بهشتی بوی خوش زی او رسیدی

سحر گاهان نسیمی خوش دمیدی

پگاه بام رامین دررسیدی

نگر تا تو چنین کردار دیدی

ویا از هیچ داننده شنیدی

ولیکن تا تو نزد من رسیدی

همه پیکانم از دل برکشیدی

چه باشد عاشقا گر رنج دیدی

بلا بردی و ناکامی کشیدی

به هجر دوست گر دریا بریدی

ز وصل دوست بر گوهر رسیدی