نداند زیرک آن را وصف کردن

نداند دیو در وی راه بردن

ز چیز مردمان پرهیز کردن

طمع نا کردن و کمتر بخوردن

که شهرو این چرا یارست کردن

زن شه را به دیگر کس سپردن

نه بس کاری بود آسیب بردن

گذشته یاد کردن درد خوردن

بکرد او هر چه بتوانست کردن

ز خواهش کردن و تیمار خوردن

نداند کار جز نخچیر کردن

نشستن با بزرگان باده خوردن

خوشست امروز ما را باده خوردن

به نیکی آفرین بر شاه کردن

ولیکن دز به تو خواهم سپردن

ترا باید همی تیمار خوردن

اگر چه بیدلان را صبر خوردن

بسی آسانتر است از صبر کردن

چه خوش باشد به خلوت باده خوردن

به مشکین زلف جانان لب ستردن

چه دل بردن به مهر او سپردن

چه آن کز بهر خوشی زهر خوردن

چه باید رفته را اندوه خوردن

همان نابوده را تیمار بردن

چه باید بیهده اندوه خوردن

همان نابوده را تیمار بردن

به جانان دل نبایستی سپردن

چو نتوانستی اندوهانش خوردن

دلم ناید به یزدانت سپردن

جفایت پیش یزدان برشمردن

یکی ناخفتن از بس ناز کردن

یکی ناخفتن از بس درد خوردن

تنم چون موی گشت از رنج بردن

دلم چون سنگ گشت از صبر کردن

چه خوش بود آن شمار بوسه کردن

به هر عذری دو صد سوگند خوردن

گهی شادی گهی نخچیر کردن

گهی باده گهی بوسه شمردن

نبایستی ز چشمه آب خوردن

چو خوردی چشمه را پر خاک کردن