زهی رسیده تو را هر دم از خدای پیام

علیک الف صلوة و الف الف سلام

فزوده پرتو روی تو نور مهر سپهر

شکسته معجز حسن تو قدر بدر تمام

به حشر اگر نگشایی ز لعل نوشین مهر

[...]

ساری ست سر عشق در اعیان علی الدوام

کالبدر فی الدجیة والشمس فی الغمام

کس را چو تاب سطوت دیدار خود ندید

در پرده سوی اهل نظر می کند خرام

ممکن ز تنگنای عدم ناکشیده رخت

[...]

ز لعلش کام جستم داد دشنام

بحمدالله که باری یافتم کام

برو ای ماه گردون گوشه ای گیر

که آمد ماه من بر گوشه بام

چو بر یاد لبت نوشم می لعل

[...]

جاه داری جاهل آسا در سر ای کامل مدام

جاهلت خوانم نه کامل چون تو را جاه است کام

نام خاص خویش عالم کردی اما عالمی

کش بود روی از لئیمی دایما بر پای عام

عمر صرف کسب نام نیک کن کان نامه را

[...]

افلاک بود قسی حوادث چو سهام

رامی حق و آماجگه افراد انام

هشدار که سر کار شد گفته تمام

وز دایره رضا منه بیرون گام

ما احسن بالک ای جهان گشته حمام

گاهی به عراق می روی گاه به شام

جز تو که برد نکرده در راه مقام

از عاشق مهجور به معشوق پیام

ایها الساقی ادر کأس المدام

چند داری دورم از می تلخکام

پیش زاهد می حرام آمد ولی

نزد عاشق ترک می باشد حرام

فیض می عام است خاص و عام را

[...]

صبح است و از خمار شبم مانده تلخکام

هات الصبوح صبحک الله یا غلام

در بزم تو به دور پیاپی چه حاجت است

یک جام نیم خور تو باشد مرا تمام

خام است هرکه پخت خیال وجود غیر

[...]

بر اوج حسن روی تو ماهی بود تمام

ماهیت جمال تو اینست والسلام

مستغرق مشاهده آن دو رخ شدم

زان فارغم که ماه کدام است و خور کدام

زلفت چو سایه از سر سروت فتد به خاک

[...]

من آن نیم که پی حفظ اعتقاد عوام

کشم عنان ارادت ز نقل باده و جام

درآی ساقی و در ساغر بلورین ریز

شراب لعل علی رغم کالانعام

ازان شراب که چون از خودت خلاص دهد

[...]

امر علی بالیات الخیام

وابکی علیها بکاء الغمام

کهن خیمه هایی کزین پیش داشت

در آن سلمی وآل سلمی مقام

دریغا که از دور گردون فتاد

[...]

که گوید سلام من مستهام

به جانان که کرده‌ست در جان مقام

در او بس که گم کرده‌ام خویش را

نمی‌دانم او کیست یا من کدام

همه اوست من در میان کیستم

[...]

چو راند از در خود قهر حق لئیمی را

به میل نیل امانی و حرص جمع حطام

هوای مال و منالش چنان فرو گیرد

کزان نه روز قرارش بود نه شب آرام

نه سیر سازد عز قناعتش ز حلال

[...]

هرکه آرد خبر به مجلس تو

که نبردت فلان به نیکی نام

قول آن ناکس استماع مکن

زانکه او مفتریست یا نمام

خورشید می آنکه ساقی و دور مدام

دیده ست ز تدویر صراحیش مقام

بر حلق صراحی گذرد چون مه نو

در دایره جام شود ماه تمام

آن زبرجد رنگ مشکین بوی و طعمش طعم شهد

رنگ دیبا دارد او گویی و بوی عود خام

چون ببریدی شود هر یک ازان ده ماه نو

ور نبری باشد اندر ذات خود ماه تمام

انصاف بده ای فلک مینافام

تا زین دو کدام خوبتر کرد خرام

خورشید جهانتاب تو از جانب صبح

یا ماه جهانگرد من از جانب شام

نقطه را از تصرف اوهام

طول گشت آشکار و خط شد نام

حرکت کرد خط به جانب عرض

یافت از وی وجود سطح نظام

سطح بر سمت سمک جنبش یافت

[...]

لله الحمد قبل کل کلام

بصفات الجلال والاکرام

چون شد اشباع کرده فتحه لام

با الف شد حروف اسم تمام