هست حق را دو اسم کارگزار

هر یکی را مظاهر بسیار

مظهر آن خلاف مظهر این

آن سوی کفر خوانده وین سوی دین

آن دو اسم اسم هادی است و مضل

[...]

آن یکی از همه جهان بجهد

تا ز آسیب گمرهان برهد

کند از نفع و ضرشان حذری

تا نبیند ز شرشان شرری

رمد از خلق در سرار و جهار

[...]

شب که رهبان دیر شماسی

تازه کردی لباس عباسی

شاه غزنین سیاه پوشیدی

گرد شهر و سپاه گردیدی

تا سحر در لباس بیگانه

[...]

باشد اندر دار و گیر روز و شب

عاشق بیچاره را حالی عجب

هر چه از تیر بلا بر وی رسد

از کمان چرخ پی در پی رسد

ناگذشته از گلویش خنجری

[...]

پیشترین نفحه باغ سخن

هست نسیم چمن آرای کن

صبحدم آن نفحه چو برخاسته ست

خشک و تر این چمن آراسته ست

زان نفس اول قلم سرزده

[...]

ز مهجوری برآمد جان عالم

ترحم یا نبی الله ترحم

نه آخر رحمت للعالمینی

ز محرومان چرا فارغ نشینی

ز خاک ای لاله سیراب برخیز

[...]

گهر سنجان دریای معانی

ورق خوانان وحی آسمانی

چو تاریخ جهان کردند آغاز

چنین دادند ازان آدم خبر باز

که چون چشم جهان بینش گشادند

[...]

از هر چه سخنوران بدانند

وز لوح سخنوری بخوانند

مقبول ترین فسانه عشق است

مطبوع ترین ترانه عشق است

زین راز چو پرده باز کردم

[...]

از فضل و ادب دهد قبولت

دارد نگه از ره فضولت

شغلی که نباید و نشاید

از پاکی جوهرت نیاید

در کسب کمال بایدت جهد

[...]

کرم گسترا عاجز و مضطرم

بگستر سحاب کرم بر سرم

به عجز و ضعیفی و پیریم بین

ز اسباب قوت فقیریم بین

نه دستی که کاری برآید ازو

[...]

چو سرچشمه فیض اسکندری

کزو بود همچون صدف گوهری

در آن کاغذی کز ارسطو رسید

بسی داروی صبر پیچیده دید

ز داروی او دفع تیمار کرد

[...]

رخشنده جرم خور که بر این سبز طارم است

قندیل گورخانه شاهان عالم است

کردند روشنان فلک را کبود پوش

یعنی که این سراچه ارباب ماتم است

سخت است بار فرقت آزادگان دهر

[...]

این نه قصر است همانا که بهشت دگر است

که گشاده به رخ اهل صفا هشت دراست

جای آن دارد اگر هشت بهشتش خوانند

چون ز هر نقش دراو حوروشی جلوه گر است

تابه دانش پی نظاره آن حوروشان

[...]